قدر سربازان و مدافعان خط مقدم نظام سلامت را بدانیم

علی محمد رضایی-عضو هیات علمی دانشگاه در یادداشتی به سورپرس نوشت: امروزه همه شاهدند که جامعه پزشکی کشور و بخصوص پرستاران عزیز در راستای خدمات رسانی به مردم و‌حفط سلامتی آنها در این ایام بحرانی شیوع کرونا ویروس جان‌خود را در طبق اخلاص گذاشته اند و در جهت پیشگیری و درمان این بیماری منحوس از هیچ کوششی دریغ نمیکنند و با دوری از خانواده، خود را وقف حفظ جان‌ هموطنان کرده اند و عده ای نیز تا کنون شهادت گونه جان خود را در این راه از دست داده اند.

این مدافعان جان بر کف سلامت در میدانی بسیار وسیع به وسعت ایران‌ اسلامی و در مرزهایی به طول بی نهایت و در جهات مختلف راست، چپ، روبرو و پشت سر با لشکری از دشمنان نامرئی در تقابل هستند و با اینکه میدانند در این محیط کار تهدیدآمیز و خطرآفرین، حق الزحمه و حقوق و دستمزد آنها متناسب با حجم‌کار و سطح زحمات طاقت فرسای آنها نیست و به سختی کار وحقوق آنها چندان توجهی نمیشود اما همچنان نسبت به انجام وظایف خود با عشق و علاقه و با سطح بالای علمی وعملی پایبند و متعهدند.

متاسفانه از مشکلات اصلی جامعه پزشکی و پرستاری‌کشور که این روزها بار کار آنها را سنگین کرده است و در آینده باعث خواهدشد تا بعلت خستگی زیاد پرسنل و کمبود تخت و کادر درمانی در مراقبت از بیماران اختلال ایجاد شود عدم همکاری و همراهی وتوجه‌ نداشتن عده ای از مردم است که با رعایت نکردن اصول پیشگیری و قرنطینه و تردد غیرضروری در کوچه و بازار،دید و بازدید و مسافرت های گاه و بی گاه و…باعث انتشار بیشتر بیماری و افزایش آمار مبتلایان میشوند و برای پرستاران عزیز و کادر درمانی دردسر ایجاد می‌کنند.

موضوع دیگر لزوم حمایت دولتمردان و وزارت بهداشت در تامین تجهیزات و وسایل محافظتی کافی و مناسب در محیط کار پرستاران است که اگر‌ وسایل ‌کافی نباشد مصداق نداشتن پناهگاه و ابزار آلات جنگی برای این رزمندگان خط مقدم‌‌ در مقابله با دشمن است که‌ نه تنهاسلامتی و‌جان‌آنها را به خطر می اندازد به افزایش تلفات بیماران نیز می انجامد.

از طرفی اجرا کردن قوانین رفاهی وصنفی پرستاران و اصلاح زخم کهنه نظام پرداخت و بخصوص اجرای قوانین مصوب بر زمین مانده از جمله طرح‌ تعرفه گذاری خدمات‌ پرستاری که‌ بیش از ۱۰ سال از زمان تصویب آن‌ می‌گذرد نیز می‌تواند بیش از پیش پرستاران‌ را نسبت‌به عملکرد مسئولین خوش‌بین و به آینده‌ شغلی خود امیدوار و دلگرم کند.

از طرف دیگر داشتن تشکیلات مدیریتی و سازمانی قوی با قدرت تصمیم گیری بالا در سطح وزارت و دانشگاههای علوم‌پزشکی و برخوردار بودن از تشکل های صنفی مستقل و غیروابسته،که حامی واقعی منافع و مدافع دلسوز پرستاران باشد هم باعث می‌شود که این قشر بتوانند به حداقل حقوق واقعی خود متناسب با جایگاهشان دست پیدا کنند.
معاونت پرستاری وزارت بهداشت و‌ مدیریت پرستاری دانشگاههای علوم‌ پزشکی و بیمارستانها نیز بعنوان نماینده جامعه پرستاری لازم است از جایگاه، تشکیلات سازمانی و قدرت اجرایی و تصمیم‌گیری بسیار بالایی برخوردار باشند و در امر تصمیم گیری در نظام‌بهداشتی و درمانی کشور و استانها نقش پررنگی مناسب با تخصص و سطح علمی خود داشته باشند و حتی نظر مدیریتی و علمی آنها در امور تخصصی و حرفه ای این رشته دخالت داده شود و با آزادی عمل و‌ اختیارات بیشتر بتوانند نظرات کارشناسی و اصلاحی خود را بصورت علمی و شفاف در راستای ارتقاء نظام بهداشتی و درمانی کشور و نقش و جایگاه حرفه پرستاری و احقاق حقوق قانونی آنها ارائه نمایند.

اعضای تشکلهای صنفی پرستاری‌ هم چون‌ از نظر اداری و‌ چارت سازمانی مستقل نیستند و از نظر اشتغال و حقوق و درآمد وابسته به وزارت و مدیریت دانشگاهها هستند تاکنون چندان‌ قادر به دفاع از حقوق جامعه پرستاری نبوده اند، لذا اعضای این تشکلها برای دفاع از حقوق صنفی جامعه پرستاری باید استقلال عمل داشته باشند تا‌بتوانند‌ با‌ آزادی عمل بیشتر در دفاع از حقوق جامعه پرستاری و منافع صنفی آنها تلاش کنند.

انشااله جامعه پرستاری با پافشاری بر نقش و جایگاه تاثیر گذار خود در نظام سلامت کشور که تا کنون در مبارزه با بیماری کرونا آن را به اثبات رسانده است بتواند به حقوق و جایگاه واقعی خود متناسب با ظرفیت و‌جایگاه سازمانی و سرمایه انسانی موجود، حجم کارو تنوع خدمات‌تخصصی و ویژه و توانمندی ها و ارزش علمی خدمات این صنف در نظام بهداشت و درمان کشور دست پیدا کند.

انتهای پیام/ ۱۰۱