عصبانیت یا ناراحتی، کدامیک برای افراد مسن مضرتر است؟

به گزارش سورپرس، Meaghan A. Barlow کارشناسی ارشد دانشگاه کنکوردیا و نویسنده ارشد این تحقیق که در Psychology and Aging منتشر شد، می گوید:

“در اکثر افرادی که پیر می شوند، نمی توانند کارهایی را که زمانی انجام می دادند انجام دهند، یا ممکن است از دست دادن همسر یا کاهش تحرک فیزیکی خود را تجربه کنند و این باعث شود که آن ها عصبانی شوند. مطالعه ما نشان داد که خشم می تواند منجر به توسعه بیماری های مزمن شود، در حالی که ناراحتی باعث ایجاد انها  نشد.”

بارلو و همکارانش بررسی کردند که آیا عصبانیت و ناراحتی باعث التهاب، واکنش ایمنی بدن به تهدیدهای احتمالی، مانند عفونت یا آسیب بافت می شوند. به گفته این نویسندگان، در حالی که التهاب به طور کلی به محافظت از بدن کمک می کند و در التیام به آن کمک می کند، التهاب طولانی مدت می تواند منجر به بیماری های مزمن در سنین پیری شود.

محققان داده ها را از ۲۲۶ فرد مسن در ۵۹ تا ۹۳ سالگی از مونترال جمع آوری و تحلیل کردند. آن ها شرکت کنندگان را در سنین میانسالی، که از ۵۹ تا ۷۹ ساله شامل ان میشد یا سنین پیری که ۸۰ سال و مسن تر بودند، گروه بندی کردند.

بعد از یک هفته، شرکت کنندگان پرسشنامه های کوتاه خود را در مورد این که چقدر آن ها احساس عصبانیت یا ناراحتی می کردند را تکمیل کردند. نویسندگان همچنین التهاب نمونه های خون را اندازه گیری کرده و از شرکت کنندگان در صورتی که دچار بیماری های مزمن مرتبط با سن شده بودند، سوال کردند.

نویسنده مطالعه، دکتر Carsten Wrosch از دانشگاه کنکوردیا گفت:

“ما دریافتیم که تجربه کردن روزانه خشم با میزان بالای التهاب و بیماری های مزمن برای افرادی که ۸۰ سال سن یا بیشتر دارند مرتبط است، اما برای میانسالان این چنین نبود. از سوی دیگر، ناراحتی با بیماری های مزمن و التهاب مرتبط نبود.”

بارلو گفت:

ناراحتی ممکن است به میانسالان کمک کند تا با چالش هایی نظیر کاهش توان فیزیکی مرتبط با سن و زوال ذهنی مقابله کنند چرا که می تواند به آن ها کمک کند تا از اهدافی که دیگر قابل دستیابی نیستند، خلاص شوند.

او توضیح داد که این مطالعه نشان داده است که همه احساسات منفی ذاتا بد نیستند و می توانند در شرایط خاص مفید باشند.

بارلو گفت:

” خشم یک احساس انرژی دهنده است که می تواند به تحریک مردم برای دنبال کردن اهداف زندگی کمک کند.” میانسالان ممکن است قادر به استفاده از این خشم به عنوان سوخت برای غلبه بر چالش های زندگی و زیان های ناشی از پیری باشند و این می تواند آن ها را سالم تر نگه دارد. با این حال، زمانی که بزرگسالان به ۸۰ سال سن می رسند، خشم برای انها مشکل دار می شود، زیرا این زمانی است که بسیاری از تجربه ها جبران ناپذیر و برخی از لذت های زندگی از دسترس خارج می شوند.”

نویسندگان پیشنهاد کرده اند که آموزش و درمان ممکن است به بزرگسالان مسن تر کمک کند تا خشم خود را با تنظیم احساسات خود و یا با ارایه استراتژی های مقابله بهتر برای مدیریت تغییرات غیرقابل اجتناب هنگامیکه پیر می شوند، کاهش دهند.

بارلو گفت: ” اگر ما درک کنیم که کدام احساسات منفی مضر هستند و یا حتی برای افراد مسن مفید نیستند، می توانیم به آن ها بیاموزیم که چگونه با از دست دادن روش سالم کنار بیایند.

انتهای پیام/۱۱۲