بازماندگان «کرونا» و لزوم امیدآفرینی در سیما/ «سوگ» را جدی بگیریم

به گزارش سورپرس؛ علیرضا شیری روانشناس با اشاره به ملاحظات و اولویت‌های برنامه‌سازی در تلویزیون در مواجهه با بحران کرونا و لزوم امیدبخشی به مردم عنوان کرد: یکی از راهکارهای تلویزیون در این فضا روی آوردن به کمدی است چراکه هر چقدر ظرفیت طنز در مردم بالا برود خشم پایین می‌آید.

این طبیب و طرحواره درمانگر همچنین با اشاره به برنامه‌سازی برای بازماندگان کرونا و کمک به آن‌ها برای سوگواری و در عین حال ادامه زندگی عنوان کرد: تلویزیون می‌تواند در برنامه‌های خود از مشاوران و روان‌شناسان کمک بگیرد و راهکارهایی برای این افراد ارائه شود.

شیری اضافه کرد: ما طرحی را برای حمایت از خانواده‌های جانباختگان سانحه هوایی داشتیم که با حدود ۴۵ نفر از همکارانم این کار را انجام دادیم و خروجی مناسبی هم داشت. تلویزیون هم می‌تواند در کنار برنامه‌های مختلفی که دارد از مشاوران و روان‌شناسان کمک بگیرد و بدون اینکه برنامه‌ها را تلخ و غم‌زده کند راهکارهایی را به بازماندگان حوادث مختلف از جمله کرونا ارائه دهد.

وی با اشاره به پیشنهاد خود درباره چنین برنامه‌ای توضیح داد: اگر من می‌توانستم برنامه‌ای راه‌اندازی می‌کردم با عنوان «ما پس از مرگ عزیزان‌مان» و در این برنامه از تجربه فقدان و مسائل آن نکاتی را گوشزد می‌کردم. همچنین این برنامه می‌تواند درباره روابط عاطفی خانوده‌هایی که فرزند یا پدر و مادرشان را از دست می‌دهند و چگونگی زندگیشان از این پس دستورالعمل‌هایی را ارائه دهد.

در یک ماه گذشته مردم مرگ‌های مختلفی را تجربه کرده‌اند از مرگ اعتماد به این دنیا و اینکه آیا این عالم جای قابل اعتمادی است تا مرگ امید و حتی مرگ عزیزانشان و باید بتوان با این‌ها رو به رو شد و برای ادامه زندگی تلاش کرداین مشاور برنامه‌های تلویزیونی درباره اینکه چرا کمتر برنامه‌ای با رویکرد روان‌شناسی درباره زندگی پس از مرگ در تلویزیون ساخته می‌شود، گفت: علی‌رغم اینکه مرگ در آیین اسلام به رسمیت شناخته می‌شود و مرحله دیگری از زندگی است اما جامعه ما با آن نهیلیستی برخورد می‌کند. رسانه باید با نگاهی بالاتر از وضعیت جامعه به این مسائل بپردازد. حضور روان‌شناس و کارشناسان روان درمانی در تلویزیون فقط مختص روابط عاطفی یا روابط میان فردی و اجتماعی نیست بلکه باید برای خلوت انسان‌ها و ادامه زندگی بعد از هر اتفاقی نیز راهکارهایی ارائه شود.

وی با اشاره به راهکارهایی که «کوبلر راس» درباره چرخه زندگی پس از فقدان اشاره کرده است، گفت: الیزابت کوبلر راس روانپزشک آمریکایی – سوئیسی که کتاب‌هایش در ایران هم ترجمه شده است پنج مرحله در واکنش به مرگ را معرفی می‌کند که به این ترتیب است: «شوک و انکار، خشم، چانه زدن، افسردگی، پذیرش» و اگر این مراحل برای فرد به درستی طی شود می‌تواند دوباره به چرخه زندگی خود بازگردد.

شیری با اشاره به بحران کرونا یادآور شد: در یک ماه گذشته مردم مرگ‌های مختلفی را تجربه کرده‌اند از مرگ اعتماد به این دنیا و اینکه آیا این عالم جای قابل اعتمادی است تا مرگ امید و حتی مرگ عزیزانشان و باید بتوان با این‌ها رو به رو شد و برای ادامه زندگی تلاش کرد. راهکارهایی برای کنار آمدن با اتفاقات مختلف داریم از جمله حل مساله، هضم و حذف که به طور مثال درباره بیماری کرونا حل مساله این است که در خانه بمانیم و یا دائم دست‌های خود را بشوییم و هضم این است که بیش از این موارد بهداشتی که گفته شده است نباید انتظار دیگری داشته باشیم اما حذف مساله مثل کسی است که کرونا را نادیده می‌گیرد.

وی درباره آموزش این موارد از طریق تلویزیون عنوان کرد: باید بتوان همه این آموزش‌ها را در کنار هم ارائه داد تا مردم هم امیدوار باشند و هم نترسند. ترس یک مکانیزم طبیعی در بدن است و اگر به درستی هدایت شود خودش به حل مساله و مبارزه با اتفاقات کمک می‌کند.

شیری در پایان با اشاره به خلا برنامه‌هایی که به مردم زندگی کردن و امید را یاد بدهد، گفت: در مراحل روان شناختی بعد از سوگواری و پذیرش شما باید به خود فلسفه زندگی را یادآوری کنید، اینکه به طور مثال اگر بناست من هم روزی بمیرم دوست دارم چطور زندگی کنم و اینها می‌تواند توسط روان شناس یا با کمک روان شناسان در برنامه‌ها اموزش داده شود.

انتهای پیام/۱۵۱