‍ تکنیک‌های مقابله با رفتار گستاخانه‌ی کودکان

به گزارش سورپرس، وقتی فرزندمان جمله گستاخانه‌ای به کار برد با عصبانیت و نگاه خیره از او نپرسیم چی گفتی؟ چراکه معمولاًجواب این سؤال «هیچی» است و به این شکل یک مجادله بی‌نتیجه شکل گرفته است. بهتر است مستقیماً به جمله یا رفتار گستاخانه اشاره و احساس خود را راحت و با صلابت بیان کنیم.

بهتر است از استفاده جملاتی که سرزنش گونه بوده و واژه «تو» دارند بپرهیزیم و از جملات حاوی «من» استفاده کنیم. مثلاً به جای «ساکت شو!»، «بی‌ادب!» و… از جملاتی چون «ناراحت شدم»، «رفتارت را نمی‌پسندم» و… استفاده کنیم چراکه استفاده از کلمه «تو» در وجود کودک نوعی دلخوری و در نتیجه لجاجت به وجود می‌آورد.

در پاره‌ای مواقع والدین با دیدن یا شنیدن رفتار یا گفتار گستاخانه کودکشان از فرط عصبانیت ناخواسته به پرخاشگری می‌پردازند و جملاتی را به کار می‌برند که به هیچ وجه درست و بجا نیست، مثلاً می‌گویند: «دیگر مادر تو نیستم» یا «دیگر تو را به میهمانی نخواهم برد». هیچ کدام از این مواردی که ذکر شد منطقی و قابل اجرا نیستند و زمانی که عصبانیتمان فروکش کند دوباره آنها را انجام می‌دهیم، پس بهتر است با آرامش تنبیه‌ها و پیامدهایی قابل اجرا و محدود برای کودکمان در نظر بگیریم.

اگر از روی عصبانیت یا غفلت ناسزایی از دهانمان خارج شد یا حرکت گستاخانه‌ای از ما سر زد حتماً بابتش از کودکمان معذرت‌خواهی کرده و برایش توضیح بدهیم که اشتباه کرده‌ایم، سپس با زبانی مؤدبانه و بیانی منطقی دوباره حرفمان را بیان کنیم.

توجه، ابزاری قدرتمند در دست‌های والدین است. کودکان ما نیاز عمیقی به توجه والدین خود دارند و آنچه مشخص است اینکه توجه را بر بی‌توجهی ارجح می‌دانند. توجه در مقابل رفتار گستاخانه یعنی سرزنش و شکل‌های بدتر از آن همچون شماتت کردن که ممکن است کودک آن را بر بی‌توجهی ترجیح بدهد، پس بهتر است چنانچه رفتار کودکمان بی‌خطر است با بی‌توجهی به او به تنبیهش بپردازیم و هرگاه آن رفتار نامطلوب را ترک کرد با توجه مثبت و نگاه محبت‌آمیز و آمیخته به لبخند او را تشویق کنیم.

از زمانی که کودک زبان باز می‌کند باید کلمات مؤدبانه و سبک برخورد محترمانه را به او آموزش داد. باید به کودکانمان معنی عذرخواهی و تشکر را آموخته و کلماتی چون لطفاً، ببخشید و ممنونم را به او آموزش بدهیم. هیچ حرفی آموزنده‌تر از عمل نیست. والدین باید عامل به رفتارهای نیکو باشند تا فرزندانشان نیز همچون خود آنها همان راه را برای دستیابی به سبک زندگی توأم با ادب، مهر و عطوفت ادامه دهید

فرزندپروری

در کنار نادیده گرفتن او، دیگر از چه شیوه‌ای استفاده کنیم تا به نتیجه بهتری برسیم؟

✅ در کنار نادیده گرفتن، باید به تقویت رفتارهای_مثبت کودک هم توجه کنیم تا میزان پرخاشگری کم شود. اگر فقط نادیده ‌گرفتن انجام گیرد و به تقویت رفتارهای مثبت کودک توجه نکنیم، پس از مدتی بچه ناراحت‌تر می‌شود و آن‌قدر گریه می‌کند تا از پدر و مادرش امتیاز بیشتری بگیرد. باید کاری کنیم که کودک حس کند راه دیگری نیز وجود دارد که باعث جلب توجه پدر و مادر شود و با داد و فریاد به هیچ نتیجه‌ای نمی رسد.

با کودک زیر دو سال چگونه رفتار کنیم؟

✅ از شش ماهگی به بعد می‌توانیم از تکنیک‌های نادیده ‌گرفتن استفاده کنیم. نسبت به گریه‌ها و جیغ‌زدن‌های زیاد و بی‌دلیل کودک واکنش نشان نمی‌دهیم، بغلش می‌کنیم، نازش می‌کنیم زیرا بچه زیر دو سال ناراحت می‌شود اما، نه نگاهش می‌کنیم و نه با او حرف می‌زنیم، گریه‌ بچه که تمام شد بعد با او ارتباط برقرار می‌کنیم.

بچه‌های بیشتر از دو سال چطور، آنها را هم باید بغل کرد؟

✅ او را بلند نمی‌کنیم. فقط نازش می‌کنیم. در این حالت کودک احساس می‌کند کنار پدر و مادر هست اما نه با او حرف می‌زند و نه نگاهش می‌کند زیرا بیشترین بار هیجانی را حرف زدن و نگاه کردن دارد. بنابراین از آن‌جا که هیچ لذتی برای او ایجاد نمی‌شود و امتیازی هم نمی‌گیرد، این رفتار را کنار می‌گذارد.

✅ اما به‌طور خلاصه، لجبازی بین دو تا پنج سالگی طبیعی است و کودک بین این سنین به دلیل خودمختاری لجاجت می‌کند و دوست ندارد به حرف والدین خود گوش دهد، بنابراین تنها راهش این است که ما از یک سوم شخص به‌ نام قانون کمک بگیریم.

✅ برای نمونه می‌توانیم بگوییم دخترم، قانون بچه‌ها می‌گه شما باید در این ساعت به رختخواب بروید، بنابراین از آن‌جا که کودک احساس می‌کند این حرف را فرد دیگری به جز پدر و مادرش گفته و مستقیما از پدر و مادر دستور نگرفته، لجبازی نمی‌کند و به حرف‌های شما گوش می‌دهد.

انتهای پیام/ ۱۰۱