«پلاک دو»؛ قربانی انتخاب‌های غلط در تولید و پخش

گروه فرهنگی سورپرس _ علی عبدالصمدی؛ به تازگی مجموعه‌ای تلویزیونی از شبکه‌ی دوم سیما پخش می‌شود که «پلاک دو» نام دارد.

کارگردان این مجموعه «مرضیه منصوری» است. این سریال در قالب ملودرام خانوادگی تولید شده است با وجود این بیننده زمانی که پای این سریال بنشیند، با توجه به تیتراژ و دکوربندی و میزانسن و حتی انتخاب موسیقی بیشتر انتظار اثری کمیک دارد.

تیتراژ ابتدایی و انتهایی سریال کاملا به شکل فانتزی طراحی شده است، ولی فضای کلی این مجموعه‌ی کوتاه تلویزیونی نه چندان رئال است و نه یک فانتزی تمام عیار است.

به غیر از برخی نما‌های باز که از فضای شهر گرفته شده است، کلیه‌ی وقایع این سریال در داخل یک خانه با دکوراسیونی کاملا «فانتزی» اتفاق می‌افتد. همین دکوراسیون فانتزی بیشتر تداعی گر تله تئاتر است. داستان درباره‌ی زن و شوهر جوانی به نام‌های «کیمیا» و «آریا» است و موضوع و تم اصلی همه‌ی قصه‌های این مجموعه‌ی تلویزیونی حول مسائل اجتماعی مانند تربیت کودکان و نوجوانان، ارتباط بین زوجین و… میگذرد.

نکاتی درباره‌ی این سریال وجود دارد که باعث تضعیف این مجموعه‌ی تلویزیونی شده است. نخست اینکه این سریال در ساعتی از شبانه روز از شبکه‌ی دوم سیما پخش میشود که قبلا به مدت سه دهه اخبار و گفت و گوی خبری روی آنتن میرفت و مخاطب ایرانی به دیدن سریال تلویزیونی در این ساعت از شبانه روز از این کانال تلویزیون عادت ندارد.

ضمن اینکه دقیقا پیش از آغاز این سریال، سریال شبانه‌ی شبکه‌ی دوم سیما پخش شده و یقینا به لحاظ برنامه سازی پس از پخش یک سریال باید برنامه‌ای از جنسی دیگر (ورزشی، خبری، گفتگو محور و…) روی آنتن برود.

شاید اگر مانند دهه‌ی هفتاد و هشتاد خورشیدی این سریال در قالب برنامه‌ی سیمای خانواده‌ی شبکه‌ی اول، یا در ساعات پیش از اذان مغرب پخش میشد مخاطب بیشتری داشت.

یکی از عواملی که باعث ریزش مخاطبین این سریال شد، عدم از استفاده از بازیگران شناخته شده‌تر در نقش‌های آریا و کیمیاست. نقش پوشان اصلی که انتخاب شده اند اصلا برای مخاطب تلویزیون آشنا نیستند و قطعا باعث کم رونق‌تر شده این سریال کوتاه تلویزیونی شده است.

شبکه‌ی دوم سیما اگر بعد از چند دهه پخش اخبار در ساعت بیست و دو و سی دقیقه قصد دارد برنامه‌ای دیگر را روانه‌ی آنتن کند باید در نظر داشته باشد که این به روزرسانی برند‌های تلویزیونی باید با دقت و حساب شده باشد.

پخش یک مینی سریال پس از سریال اصلی شبانه‌ی شبکه‌ی دوم سیما از منظر علم رسانه صحیح نیست. شاید اگر به جای اخبار، برنامه‌ای گفتگو محور روانه‌ی آنتن میشد، موفق‌تر از پخش یک مینی سریال تلویزیونی بود. توجه به چینش کنداکتور پخش شبکه‌های پر مخاطب تلویزیونی از اهم موضوعاتی است که مسئولین و مدیران شبکه‌ها باید رعایت کنند تا باعث جلب و جذب مخاطب حد اکثری شود.

انتهای پیام/۱۱۱