پدران ایده‌آل دوران قرنطینه/ افزایش سهم مشارکت در امور خانه پس از دوران کرونا

به گزارش سورپرس، نتایج چندین پژوهش‌ درباره تجارب مردان و واکنش آنان به امور خانه نشان می‌دهد هم‌زمان با افزایش بار کارهای خانه بر دوش زنان در دوران قرنطینه، مردان نیز بیش از گذشته به کمک در این امور می‌پردازند.

این نتیجه‌گیری متعلق به پژوهشی زودهنگام در آمریکا بود که اوایل همه‌گیری به انتشار رسید، اما با تداوم بحران کرونا، پژوهش‌هایی در کانادا، آلمان، ترکیه و هلند به نتایجی مشابه دست‌ یافتند. دن کارلسون، جامعه‌شناس، بر این عقیده است که در سراسر جهان، امور مختلفی چون ظرف‌شستن، لباس‌شستن، مراقبت از فرزندان، خواندن کتاب برای کودکان و … در جنبشی همگانی، به میزانی نسبتا برابر، میان مردان و زنان در حال تقسیم است.

کارلسون و همکارانش دریافته‌اند سهم والدینی که امور خانه را میان یکدیگر تقسیم می‌کنند از ۲۶ درصد پیش از دوران کرونا به ۴۱ درصد در دوران کرونا افزایش پیدا کرده است. همچنین، سهم زوج‌هایی که گزارش داده‌اند کارهای مراقبت‌ از فرزندان را به‌ طور برابر میان خود تقسیم می‌کنند از ۴۱ درصد به ۵۲ درصد رسیده است. کارلسون می‌گوید با اینکه همه‌گیری جهانی ویروس کرونا به افزایش پدیده‌هایی چون خشونت خانگی انجامیده، فرصت‌هایی این‌چنینی نیز با خود به ارمغان آورده است.

نقش‌های سنتی زنان و مردان (اینکه مردان صرفا باید نان‌آوران خانه باشند و زنان صرفا مسئولیت کارهای خانه و فرزندان را برعهده داشته باشند) در چند دهه اخیر به مرور دچار تحول شده است. از سال ۱۹۶۵ تاکنون، زمانی که پدران به‌ صورت هفتگی برای مراقبت از فرزندان خود و انجام امور خانه اختصاص می‌دهند تقریبا ۳ برابر شده و از ۵/۶ ساعت به ۱۸ ساعت در هفته رسیده است.

مشارکت مردان در کارهای خانه اغلب وابسته به موقعیت است. مثلا مردانی که شیفت کاری همسرانشان با آن‌ها متفاوت است، معمولا زمان بیشتری را صرف نگهداری از فرزندان خود می‌کنند یا در بحران مالی سال ۲۰۰۸، مردان بسیاری در آمریکا و بریتانیا مشاغل خود را از دست دادند و از هویت نان‌آور خود بیرون آمدند و اعلام کردند که در جایگاه پدر خانواده، نقش فعال‌تر و مؤثرتری برای فرزندان خود ایفا کرده‌اند.

اما آنچه مردان را از کار خانه بازمی‌دارد می‌تواند در فرهنگ محیط کار آنان جست‌وجو شود. بسیاری از محیط‌های کاری همچنان به دنبال تصویر «کارمند ایده‌آل» از مردان هستند، به‌ گونه‌ای که شغل آن‌ها باید در اولویت قرار بگیرد و از هیچ‌گونه مسئولیت حمایتی از کارهای خانه و فرزندان برخوردار نباشند، مسئولیت‌هایی که بسیاری از زنان شاغل قادر به انجام آن‌اند. در پژوهشی از پدران پرسیده شد آیا برای اینکه نقش پدری خود را آن‌طور که دوست دارند ایفا کنند موانعی بر سر راهشان وجود دارد. پاسخ پدران مثبت بود و همگی از ۳ مانع اصلی نام بردند: نداشتن پول، نداشتن زمان و توقعات کارفرمایان در محیط کار.

همه‌گیری جهانی کارفرمایان و مدیران را وادار کرده است به تعیین دورکاری و ساعات کاری منعطف برای کارمندانشان روی بیاورند. ترکیب این تحول در فضای کار در همراهی با ایفای نقش بیشتر پدران در خانه می‌تواند به تحولی در نقش‌های پیشین پدران و مادران بینجامد، اگرچه هیچ تضمینی برای دائمی‌بودن این تغییر و تحولات وجود ندارد.

هدی جاودانی مترجم
منبع: گاردین

انتهای پیام/٢٣۴