مرگ اسیدی در صبحگاه مه‌آلود

به گزارش پایگاه خبری سورپرس؛ ناصر غلامی هوجقان*، نجاتگر سابق هلال احمر در امداد هوایی تبریز آذربایجان شرقی است. او از سال ۱۳۷۹ به جمعیت هلال احمر پیوسته و دو سال پیش، فعالیت داشته است.

او در گفت و گو با ایران با اشاره به اینکه این حادثه درست در یک صبح پر از مه پائیزی رخ داد، می گوید: «در عوارضی تبریز- بستان آباد، من و سایر اعضای هلال احمر مشغول کشیک دادن بودیم. هیچ کداممان نمی دانستیم در آن صبح دل انگیز پائیزی که هوا بسیار مطبوع شده بود، حادثه ای رخ دهد که تا آخر عمرم فراموش نکنم.»

تصادف وحشتناک وانت پیکان با نیسان در صبح پاییزی

ناصر غلامی در خصوص جزئیات این حادثه می گوید: «ساعت ۶ و نیم صبح بود. به دلیل مه گرفتگی شدید هوا و کاهش افق دید، یک خودروی وانت پیکان از پشت سر به یک نیسان برخورد کرد. راننده وانت، در صف عوارضی بود که تصور می کرد که راننده جلویی از گیت عوارضی رد شده است، برای همین کمی سرعتش را بالا برده بود. او فقط می خواست زودترعوارض را پرداخت کند؛ اما به نکات ایمنی رانندگی حین مه گرفتگی هوا بی دقت بود. این وانت ناگهان با نیسان رو به رویی برخورد کرد.»

روی راننده ماشین عقبی اسید ریخت

این نجاتگر سابق هلال احمر با اشاره به اینکه باری که نیسان حمل می کرد اسید بود، می افزاید: «به علت شدت تصادف، راننده خودروی وانت پیکان در ماشین گیر افتاده بود و فرمان ماشین طوری شکسته بود که منجر شده بود نتوانیم به راحتی او را از خودرو خارج کنیم. به همرا ه رسول نیازی و مجتبی پورعباس، هر دو نجاتگر هلال احمر، در تلاش بودیم که با استفاده از ست نجات هیدرولیک پنوماتیک این راننده را نجات دهیم. از بد حادثه، شیشه جلوی ماشین نیز خرد شده و اسیدهایی که پشت ماشین نیسان بود، روی این راننده ریخته بود.»

راننده زنده زنده در اسید می سوخت

او در توصیف این لحظات حساس و خطرناک می گوید: «راننده همچنان زنده بود؛ اما بدنش در اسید می سوخت و ما فقط می بایست به سرعت او را از آن وضعیت خارج می کردیم. دیدن این فرد در چنان وضعیتی، ما را به شدت آشفته کرده بود تا جایی که اصلا متوجه نشدم که اسید روی لباس من هم ریخته است. ما به هر سختی که بود فرمان ماشین را جدا کردیم تا راننده حادثه دیده از آن شرایط ترسناک نجات پیدا کند.»

ناصر غلامی می افزاید: «دیگر فرصتی برای اینکه صبر کنیم تا اورژانس به محل حادثه برسد نداشتم. زمان داشت از دست می رفت و هر ثانیه برای نجات جان این راننده برای ما ارزشمند بود. ما او را سوار بر ماشین هلال احمر کردیم تا به نزدیک ترین بیمارستان برسانیم. آنجا من معنی دو واژه «بیم و امید» را کنار هم درک کردم. هم می ترسیدیم که راننده جانش را از دست دهد و هم امید داشتیم که با رسیدن به بیمارستان وضعیتش رو به بهبود برود.»

او در ادامه می گوید: «دیدن سوختن یک انسان با اسید، برای ما دردآور بود برای همین با سرعت خیلی زیادی سعی داشتیم تا او را به بیمارستان برسانیم تا هرچه زودتر از دردش کم شود؛ اما  و صد اما.»
این نجاتگر سابق هلال احمر به این قسمت از بازگو کردن ماجرا که می رسد با گریه می گوید: «تلاش های ما بی نتیجه ماند و ناگهان اتفاقی افتاد که همه ما شوکه شدیم. همه تلاش هایمان با مرگ این راننده بی نتیجه ماند. من هاج و واج بودم. حتی فراموش کرده بودم که قطرات اسید روی لباسم ریخته است. من فقط می خواستم راننده از آن عذاب وحشتناکی که گیرش افتاده بود نجات پیدا کند؛ اما او جان خود را در مسیر رسیدن به بیمارستان، بر اثر شدت سوختگی از دست داد.»

ناصر غلامی می گوید: «این یکی از سخت ترین و تلخ ترین عملیات های زندگی من بود. تصویر آن راننده هیچ وقت از ذهن من پاک نمی شود. راننده ای که حتی فکرش را هم نمی کرد که یک لحظه افزایش سرعت، موجب مرگ دردناکش می شود.»

تا ۶ ماه بعد

این نجاتگر سابق هلال احمر در پایان می گوید: «خوشبختانه اسیدی که روی لباس من ریخته شده بود، به بدنم نفوذ نکرده بود وگرنه من نیز در آن حادثه دچار سوختگی می شدم. با همه اینها، بعد از آن حادثه تا ۶ ماه بعد، هلال احمر حتی یک دست لباس جدید هم به من نداد و من با آن لباسی که بر روی آن یادگاری از مرگ دردناک یک انسان بود، در محل کارم مدتها روز را به شب رساندم.»

منبع: روزنامه ایران

* آقای ناصر غلامی هوجقان فعال رسانه ای و همکار ما در پایگاه خبری سورپرس است که برای ایشان آرزوی سلامتی و موفقیت روز افزون داریم.

انتهای پیام/۱۰۱