فیلم‌های سینمایی که از خط قرمزها عبور کردند

به گزارش سورپرس؛ از نظر شما کدام فیلم موفق‌تر بوده است؟

آدم برفی – داود میرباقری

داود میرباقری در نخستین ساخته سینمایی خود موضوعی جنجالی را انتخاب کرد که فارغ از قصه فیلم، ایده مرکزی آن یعنی زن‌پوش شدن یک مرد برای گرفتن ویزای آمریکا باعث شد فیلم در زمانه خود توقیف شود. «آدم برفی» البته چند سال بعد از توقیف اکران شد و توانست پرفروش‌ترین فیلم سال شود.

شوکران – بهروز افخمی

بهروز افخمی با «شوکران» به سراغ یکی از خطوط قرمز جامعه یعنی صیغه موقت رفت. «شوکران» البته نقد صریح به جریان سرمایه‌داری و فرهنگ چند همسری دارد اما سینمای ایران تا آن زمان هیچ‌گاه تصویری به این وضوح از رابطه پنهانی یک مرد متاهل را نشان نداده بود. فیلم با اعتراض پرستاران و حواشی بسیاری روبرو شد که آن را به یکی از فیلم‌های پربحث سینما تبدیل کرد.

لیلی با من است – کمال تبریزی

سینمای دفاع مقدس تا پایان دهه شصت تحت تاثیر فضای عمومی کشور سرشار از لحظه‌های ایثار و شهادت بود و کمتر کسی به ذهنش خطور می‌کرد با این فضا شوخی کند. «لیلی با من است» برای اولین بار سعی کرد با مضمونی طنز به سراغ دفاع مقدس برود. شوخی با رزمنده‌های دفاع مقدس البته بعد از «لیلی با من است» در سینمای ایران باب شد اما این فیلم همچنان بهترین کمدی دفاع مقدس است.

مارمولک – کمال تبریزی

کمال تبریزی وقتی «مارمولک» را ساخت با موجی از انتقادها و فشارها روبرو شد. فیلم با اکرانی که الته نیمه کاره ماند از پرفروش‌های سال شد و به محاق توقیف رفت. تبریزی در «مارمولک» شوخی با روحانیت را دستمایه قرار داد و با استفاده از ایده جابجایی یک خلافکار خرده پا با یک روحانی فضای طنزی را ایجاد کرد که بعدها در فیلم‌های دیگر ادامه پیدا کرد.

به رنگ ارغوان – ابراهیم حاتمی‌کیا

ابراهیم حاتمی‌کیا در «به رنگ ارغوان» برای اولین بار تصویری متفاوت و واقعی از نیروهای امنیتی را به تصویر کشید. تصویری که هیچ فیلمسازی تا آن زمان به سراغ آن نرفته بود. همین جسارت در موضوع باعث شد که فیلم شش سال توقیف شود. حاتمی‌کیا با این فیلم پیشنهاد تازه‌ای برای نشان دادن تصویر واضح‌تر از نیروهای امنیتی به سینمای ایران ارائه کرد که در دهه ۹۰ فرصت رشد پیدا کرد.

انتهای پیام/ ۲۸۰