فرزندان این گروه از والدین حرمت شکن تربیت می‌شوند

به گزارش سورپرس، بعضی‌های دیگر وامانده‌اند که چه چیزی باعث شده بچه‌های امروزی کمتر احترام بزرگ‌تر ها را داشته باشند و تا مرز بی‌ملاحظه بودن نسبت به همه چیز پیش بروند. شاید کمی تلخ باشد اما دکتر فرحناز کیان ارثی متخصص روانشناسی کودک و نوجوان معتقد است متهم ردیف اول این ماجرا در بیشتر موارد برخوردهای نا به جای والدین در دراز مدت بوده است.

این روزها اطرافمان کودکان و نوجوانانی را می بینیم که احترام کمی برای بزرگ تر از خودشان قائل اند یا شاید هم معنای احترام گذاشتن از دید آن ها با ما متفاوت است. بچه هایی که دراز کردن پایشان جلوی بزرگ تر را عادی می دانند یا زمانی که به آن ها اعتراض می کنید که تلفن همراهشان را کنار بگذارند، بی توجه به حرف شما به کارشان ادامه می دهند؛ این ها طیف های خفیف بی احترامی است. در انتهای جدی تر این طیف، رفتارهایی مانند پرخاشگری کلامی و حتی فیزیکی، نادیده گرفتن قوانین و فریاد زدن و پرخاشگری قرار دارد. این رفتارها باعث شده تا این روزها والدین بسیاری گلایه کنند که چرا زمان ما حرمت بزرگ ترها حفظ می شد اما اکنون حدومرزها برداشته شده و احترام به بزرگ تر کمرنگ تر شده است؟

دکتر فرحناز کیان ارثی، روانشناس کودک و نوجوان و عضو هیئت علمی دانشگاه، چرایی این مسئله را گستردگی معنای احترام می داند و معتقد است که سخت گیری والدین برای احترام به بزرگ ترها در این دوره و زمانه نه تنها دیگر نتیجه بخش نیست بلکه نتیجه معکوسی خواهد داشت؛ این روانشناس کودک و نوجوان در ادامه به بررسی نقش والدین در فرزند پروری و ارائه راهکارهایی برای حفظ حرمت والدین توسط فرزندان می پردازد.

بچه ها از بدو تولد احترام به بزرگ تر را یاد می گیرند

کیان ارثی می گوید بچه ها از زمانی که به دنیا می آیند خیلی از مفاهیم ازجمله احترام را یاد می گیرند: «خانواده، اولین محیط اجتماعی است که کودک با آن روبه رو می شود. او از همان بدو تولد که معیار مشخصی از بد و خوب ندارد، کم کم با رفتارهای خانواده و نحوه برخورد آن ها با یکدیگر آشنا می شود. اگر کودک از همان ابتدا احترام بزرگ تر به کوچک تر و کوچک تر به بزرگ تر را درک کند، خودبه خود احترام به اطرافیان در او نهادینه می شود.»

او ادامه می دهد: «اگرچه یادگیری احترام از همان بدو تولد مطرح است اما برخی از بچه ها در برخی از دوره های سنی نسبت به والدین بی حرمتی می کنند؛ مثلاً، در دوران نوجوانی بی احترامی به والدین رایج تر است چون بچه ها در این سن درگیر تفرد یا فردیت یافتگی هستند و تلاش می کنند که از والدین خود فاصله گرفته و مستقل شوند.»

این روانشناس کودک و نوجوان تأکید می کند: «بی احترامی یا احترام یک جاده یک طرفه نیست که لازم باشد بچه ها حتماً به والدینشان احترام بگذارند، این جاده کاملاً دوسویه و برابر است و والدین برای دریافت احترام از طرف فرزندانشان لازم است در ابتدا خودشان به آن ها احترام بگذارند تا احترام متقابل را دریافت کنند.»

معنای احترام در فرزندپروری

در گذشته، احترام به بزرگ تر بیشتر در تعابیر جزئی تر خلاصه می شد؛ مثل دراز نکردن پا جلوی بزرگ تر، ازدواج نکردن زودتر از خواهر یا برادر بزرگ تر، قبل از بزرگترها حاضر نشدن سر سفره غذا و… اما از دید نسل امروزی، معنای احترام به بزرگ تر تغییر کرده است؛ دکتر کیان ارثی دراین باره توضیح می دهد: «والدین ابتدا باید در مورد کلمه احترام آگاهی داشته باشند و بدانند که احترام چه معنایی دارد؛ خیلی از افراد تصور می کنند که احترام به معنای دراز نکردن پا جلوی بزرگ تر و استفاده نکردن از کلمات نامناسب در حضور بزرگ ترها است؛ این نمونه ها اگرچه سمبل و شاخصه های احترام بچه ها به والدین از قدیم الأیام بوده اما مسئله اینجاست که احترام دامنه بسیار گسترده ای دارد.»

او ادامه می دهد: «یکی از تعاریف احترام این است که شما نگرش و باورتان بر این باشد که به یک انسان دیگر آسیب نزنید و باخشم با او برخورد نکنید؛ البته این تعریف می تواند گسترده تر باشد یعنی علاوه بر آسیب رساندن و پرخاشگری کردن، نادیده گرفته شدن حقوق بچه ها یا حقوق والدین نیز می تواند مصداق بی احترامی باشد.»

انتهای پیام/۱۱۱