روز کوروش- علت نامگذاری این روز

به گزارش سورپرس، کوروش بزرگ یا کوروش کبیر بزرگترین پادشاه سلسله هخامنشیان است. او از محبوب ترین پادشاهان در تاریخ ایران است که تا به امروز هم بسیاری از مردم به دنبال گفته ها، نقل قول ها و شیوه رفتار و کردار او هستند. روزی نیز برای بزرگداشت این پادشاه در نظر گرفته شده است که البته هرگز به صورت رسمی در تقویم ثبت نگردیده بلکه در میان مردم پاسداری می شود.

۷ آبان روز بزرگداشت کوروش بزرگ نامگذاری شده است. این روز در واقع سالروز ورود تاریخی نخستین پادشاه سلسله هخامنشی به شهر بابل است.
کوروش بنیان گذار و اولین پادشاه سلسله قدرتمند هخامنشان در ایران بوده و به مدت سی سال در فاصله سال های ۵۵۹ تا ۵۲۹ پیش از میلاد، بر نواحی گسترده‌ای از آسیا حکمرانی کرده است.

علت نامگذاری

روز هفتم آبان ماه سال ۱۱۹۹ (۵۳۹ پیش از میلاد) کوروش بزرگ وارد بابل شد. بنا به رسم و آیین آن زمان، مردمان این شهر تصور می کرده اند ورود و حکمرانی این فرمانروا به شهرشان با کشتار و قتل و غارت همراه خواهد بود. آنها گمان می کردند فرمانروایی ستمگر به شهرشان وارد شده و بر آنان حکمرانی خواهد کرد. اما بر خلاف تصور آنان، کوروش و سربازانش چنین نکردند و حتی این پادشاه عادل، در این شهر فرمان آزادی و برابری صادر نمود.

از این پادشاه در تاریخ به عنوان فردی بخشنده و نیک منش یاد شده است. او را بنیان گذار حقوق بشر، پایه‌گذاری نخستین امپراتوری چند ملیتی و بزرگ جهان، آزاد کننده برده‌ها و بندیان، احترام گذار به دین‌ها و کیش‌های گوناگون، گسترنده تمدن و … می دانند.

هر سال هفت آبان در روز کوروش علاقه‌ مندان به این پادشاه و تاریخ و تمدن ایران‌ زمین، برای پاسداشت فرهنگ و تمدن ایرانی به پاسارگاد، در کنار مقبره کوروش جمع می‌شوند تا نام و یاد او را گرامی‌ دارند.

منشور کوروش

در استوانه کشف شده منتسب به این فرمانروا از بابل، او خود را فرزند کمبوجیه، شاه بزرگ انشان، نواده کوروش، شاه بزرگ انشان، نواده چیش‌پیش، شاه بزرگ انشان، از خانواده‌ای که همیشه پادشاه بوده‌است؛ معرفی نموده است.

ین سند که اکنون با شماره ۹۰۹۲۰ در اتاق ۵۲ بخش ایران باستان موزه بریتانیا نگهداری می‌شود، تنها سند مفصل بر جای مانده از دوران اوست.  نوشته های این منشور بیش از چیزی بوده که امروزه بر آن باقی مانده است. این استوانه پس از از شکست دادن نبونید و تصرف بابل، نوشته شده و به منزله سند و شاهد تاریخی پرارزشی‌است. در سال ۱۹۷۱ میلادی، سازمان ملل متحد استوانه کوروش را به همه زبان‌های رسمی سازمان منتشر کرد و بدلی از این استوانه در مقر سازمان ملل در شهر نیویورک قرار داده شد.

این منشور در ۴۵ بند تدوین شده و متن آن تا جای ممکن بازنویسی شده است. البته که بخش هایی از آن در طول زمان از بین رفته و قابل بازیابی نیز نبوده است.

انتهای پیام/۱۱۱