دردسرهای والدین با دوست خیالی کودکان

به گزارش خبرنگار سورپرس؛ طاهره وردی نظری؛ «مامان، بابا، نازی میگه که امروز بریم پارک و یک کمی قدم بزنیم. نظرتون چیه؟». پدر و مادری را تصور کنید که فقط یک بچه دارند و «نازی» هم دختری است که در تخیل فرزندشان است. آن‌ها باید در چنین مواقعی، چه واکنشی داشته باشند؟ اصلا آیا داشتن دوست خیالی توسط کودکان که تا حدودی هم رایج هست، خطرناک است؟ قبل از هر چیز، باید بدانید که دوست خیالی به نوبه خود خوب است و به رشد مهارت‌های اجتماعی و پرورش خلاقیت کودکان کمک می‌کند و در ادامه دلایل این ادعا مطرح خواهد شد اما در برخی مواقع این دوست خیالی تا بزرگ سالی همراه کودکان باقی می‌ماند و مشکلات بسیاری را برای آن‌ها، والدینشان و … ایجاد می‌کند. در ادامه نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

    ۶۰ درصد کودکان دوست خیالی دارند
معمولا کودکان در سنین سه تا  هفت سالگی برای خود دوست خیالی می‌سازند، با او بازی می‌کنند، حرف می‌زنند، حتی به او غذا می‌دهند. می‌توان گفت که این اتفاق یکی از مراحل رشد طبیعی کودکان است و اوج آن در سنین چهار تا شش سالگی است. دوست خیالی یکی از شخصیت‌های کارتونی یا موجودی است که شکل آن به صورت دقیق مشخص نیست و ساخته شده ذهن کودک است؛ این دوست می‌تواند مثل اشکال هندسی یا یک وسیله باشد. طبق تحقیقات متعدد روان‌شناسی، ثابت شده که بیش از ۶۰ درصد کودکان دوست خیالی دارند. در این بین باید توجه داشت که کابوس‌های شبانه هم معمولا همزمان با ساخته شدن دوست خیالی در ذهن کودکان آغاز می‌شود. منشأ این تخیل به کارتون‌ها یا کتاب های کودکان بر می‌گردد و موضوعی کاملاً طبیعی است.
  داشتن دوست خیالی از ۷ سالگی خطرناک است
به واسطه رشد تخیل کودک تقریبا از سه سالگی، شکل‌گیری دوست خیالی هم در همین سن آغاز می‌شود. همان طور که گفته شد، ممکن است کودک به یک اسباب‌بازی شخصیت دهد یا بر اساس کتاب‌های داستان، شخصیت‌های کارتونی یا موجودی نامرئی و زاده تخیل خودش، برای خود یک دوست خیالی بسازد. در نظر داشته باشید اگر ارتباط فرزندتان با دوست خیالی‌اش بعد از هفت سالگی و در زمانی که مدرسه می‌رفت، ادامه یافت لازم است که به یک متخصص روان شناس مراجعه کنید. همچنین اگر کودک از دوست خیالی می‌ترسد یا مثلا فرزندتان می‌گوید که دوست خیالی مجبورم کرده است که کارهای بد و خطرناک انجام دهم، لازم است با یک روان شناس مشورت کنید.
  کودک از زبان دوست خیالی‌اش احساساتش را می‌گوید
والدین باید توجه داشته باشند که کودک وجود دوست خیالی‌اش را به رسمیت می‌شناسد. دوست خیالی به پرورش خلاقیت و رشد مهارت‌های اجتماعی کودک کمک می‌کند و  یاد می‌گیرد که چطور مسائل را از نگاه فردی دیگر ببیند و مدیریت هیجانات و مسئولیت‌پذیری را بهتر یاد بگیرد. همچنین کودک علایق، ترس‌ها و احساسات خود را از زبان دوست خیالی بیان می‌کند زیرا در بیشتر اوقات این علایق یا بیزاری‌های کودک‌ با دوست خیالی‌اش یکسان است مثلا «خرسی دلش نمی‌خواد که خاله سارا او را ببوسد». بنابراین شما می‌توانید از زبان دوست خیالی فرزندتان، یک سری از نکات را بشنوید که برای شناخت روحیات و شخصیت فرزندتان به شما کمک خواهد کرد. معمولا این دوستان خیالی ممکن است ویژگی یا استعداد خاصی داشته باشند یا در فعالیتی شرکت کنند که کودک‌تان درباره آن کنجکاو است اما  از این که آن کار را انجام دهد، می ترسد.
  مجبور نکنید که رهایش کند
والدین لازم است که در این مرحله و تا قبل از هفت سالگی فرزندشان، بیش از حد نگران نباشند. این اتفاق یعنی صحبت کودک با دوست خیالی‌اش را طبیعی بدانند، مخالفت نکنند و کودک را مجبور نکنند که دوست خیالی‌اش را رها کند. چنین برخوردهایی باعث می‌شود که کودک با یک سری اختلال‌های روانی دیگر مواجه شود و شرایط برای او سخت خواهد شد. به هیچ وجه، دوست خیالی کودکان را به خصوص در جمع‌های دوستانه و … مسخره نکنید و به دیگران هم اجازه این کار را ندهید.
  یک قانون مهم درباره دوست خیالی کودک
ازآن جایی‌که این دوستان خیالی مدتی مهمان‌تان خواهند بود، پس سعی کنید آن‌ها را بهتر بشناسید. توصیه می‌شود که با کودک‌تان درباره دوست خیالی‌اش صحبت کنید و از او بپرسید:«اسم دوستت چیه؟»، «کنار همدیگه چه کارهایی انجام می‌دهید؟» ،  «او اهل کجاست؟»  و…گفت‌وگو درباره دوست خیالی کودک تان به شما کمک می‌کند تا ارتباط محکم‌تری با  او برقرار و درعین‌حال به پرورش قوه تخیل او کمک کنید. مثلا کودک می‌گوید که «دوستم میگه امروز پارک نریم؟»، والد باید بپرسد «چرا دوستت میگه پارک نریم؟» البته مراقب باشید بیش‌ازحد به دوست خیالی کودک‌تان توجه نکنید زیرا ممکن است او بیشتر از حدمعمول دوست خیالی خود را حفظ کند یا حتی به شما حسادت و تصور کند می‌خواهید دوستش را از او بدزدید! بنابراین  درباره دوست خیالی کودک‌تان اشتیاق زیاد نشان ندهید و هرگز آن‌ها را با هم مقایسه نکنید. یک قانون کلی این است که هرگزدرباره  دوست خیالی کودک‌تان حرفی نزنید، مگر این که او خودش  در این باره صحبت کند.

انتهای پیام/ ۲۸۰