دردنامه ۳۰ نفر از اعضای هیات علمی به یکی از روسای دانشگاه آزاد

به گزارش  گروه آموزش سورپرس، در واحد دانشگاهی فیروزآباد در رابطه با بخشنامه‌ی الفبا نامه‌ای با حمایت بیش از ۳۰ نفر از اعضای هیات‌علمی خطاب به رییس واحد نوشته شده است و از ایشان خواسته اند به عنوان نماینده‌ی کارکنان دانشگاه، در دفاع از حقوق  آنها  اقدام کنند.

متن نامه اعضای هیات علمی به این شرح است:

باسمه تعالی

انّ الله لا یُحِبُّ الجَهرَ بالسوء اِلّا مَن ظُلِم

درخصوص بخشنامه‌ی دسته‌بندی اساتید، موسوم به طرح الف و ب … به عرض می‌رساند که این طرح آنچنان غیرمنصفانه و یک طرفه – به زیان اعضای هیات علمی – تنظیم گردیده که نمی توان بخشی از آن را به عنوان پایه و پیشنهادی مناسب انتخاب کرد و بندی را حذف. به نظر اینجانب[ان] این طرح از پایه غیرقابل قبول است و گویا از دلی بی‌درد و روانی رنجور از ظلم بر زیردستان برآمده باشد.

این بخشنامه از شکمی سیر حکایت دارد که افزایش‌های ۳۰۰ درصدی دریافت کرده در حالیکه همکاران مظلومش در برآوردن ابتدایی ترین نیازهای زندگی روزمره‌شان درمانده‌اند.

گویا آقایان بنا ندارند ما اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد را به عنوان قشری فرهیخته به‌حساب گیرند و صبر و نجابت را حمل بر نادانی تصور نکنند.

استادی که بعد از شش یا هفت یا ده سال تحصیل دانشگاهی با ده سال سابقه تدریس حقوق دریافتی اش به ۵ میلیون تومان نمی رسد، در حالیکه خط فقر به ۹ میلیون تومان رسیده است، را با سخنرانی های بی پایه به افزایش حقوق در طرح مذکور ارجاع می دهند؛ اما آنچه پیداست اینکه:

– اولا در این بخشنامه موظفی تدریس مربیان تغییری نکرده است و با افزایش ناچیز حقوق، انجام وظایف بیشتری از مربیان انتظار دارد:

– موظفی استادیار، دانشیار و استاد ۲ تا ۳ ساعت کاهش یافته و همچنان بین ۲ تا ۳ واحد بیش از همتایان آنها در وزارت علوم است و در عوض موظف به هدایت دو پایان نامه کارشناسی ارشد و امور دیگری از قبیل مشاوره و فناورانه شده‌اند؛
– سوال مهم این است که در صورتی که دانشگاه با کمبود دانشجو مواجه شد با کسر موظفی تدریس یا دفاع پایان نامه، اساتید با کسر حقوق مواجه می شوند – همان گونه که امروز و پیش از ابلاغ بخشنامه این اتفاق می افتد؛ چرا؟ مگر در زمان تاسیس بی‌رویه‌ی واحدها و مراکز از ما نظرخواهی شده که بار آن امروز بر دوش ما گذاشته شود؟
– مگر در زمان تخصیص بی‌برنامه و بی‌مدیریت رشته‌های تحصیلی نظر احدی از اعضای هیات علمی لحاظ شده که امروز باید بابت آن کسر حقوق داشته باشند؟

– اگر دانشگاه درآمد ندارد هیچ مسئولیت و باری به دوش استاد و هیات علمی و کارمند نیست؛ مسئول مستقیم این وضعیت، مدیران ارشد سازمان هستند و بزرگترین مسئولیت متوجه بالاترین مسئول.

– در عوض افزایش بین ۱۲ تا ۳۰ درصدی حقوق، اجازه کار و مشاوره خارج از دانشگاه نخواهیم داشت؟! این دیگر چه بخشنامه ای است؟! حقوق ما ۵۰ درصد زیر خط فقر است؛ متوجه اید؟! در تبلیغات یکسویه‌ی خود این بخشنامه را “افزایش حقوق” عنوان می کنند در حالیکه حقیقتا، بخشنامه‌ای برای به استثمار کشیدن بخشی از بدنه‌ی فرهیخته‌ی جامعه است.

آقایانی که مسئول اصلی ناکارآمدی دانشگاه و تخریب نظام حاکم برآن هستند به حقوق‌های چند ده میلیونی قانع نبوده‌اند و برای خود افزایش های ۳۰۰ درصدی تصویب می‌نمایند و برای ما با حقوق ها ۴ و ۵ میلیون تومانی بخشنامه‌هایی پیشنهاد می کنند که مسئولیت ناکارآمدی سیستم مدیریتی فشل خود را بر دوش اساتید بیاندازند و خود را تبرئه کنند.

از نظر اینجانب[ان] هر بخشنامه‌ای که افزایش حقوق حداقل صددرصدی در سال جاری و افزایش مداوم حقوق متناسب با تورم سالیانه را تضمین نکند بی‌ارزش و بلااعتبار است. و البته توجیه بی پولی سازمان هم توجیهی بی پایه و غیرقابل قبول است؛ باید گفت اگر سازمان توان پرداخت حقوق منصفانه به اساتید و کارمندانش ندارد درحالیکه بودجه برای خرید ملک سوهانک و استخدام های جدید دارد، بزرگترین مسئولیت آن، متوجه مدیران ارشد سازمان است؛ جایی که اصلاح باید از آنجا شروع شود.

اگر قرار است به سازمان چیزی اعلام شود و اگر امید می رود در رفتار غیرمنصفانه‌ی آنها اثری بگذارد، کلامی از امام باقر (ع) نقل بفرمایید که فرمودند: پدرم، امام سجاد (ع) در بستر بیماری که به رحلتشان انجامید، مرا فراخواند و فرمود: “پسر عزیزم بترس از ظلم برکسی که جز خدا یاور و فریادرسی ندارد.”

انتهای پیام/ ۱۲۳