به احترام مهندس ترکان و مدیران جسور

گروه اقتصادی سورپرس _ *مرتضی دارایی؛  هر بار که می‌خواهی ننویسی و از خودت می‌پرسی که تاثیر نوشتن چیست؟! اصلا چه کسی می‌خواند؟!یا مگر نوشتن هم خریداری دارد؟! وقتی در این فکر هستی باز موضوعی پیش می‌آید که حالت را دگرگون می‌کند.

دوباره وسوسه می شوی بنویسم!؟ ننویسم؟!یکی دو روز در تلاطمی و دوباره از خودت می پرسی بنویسم یا ننویسم.؟!اما در این کشمکش ناخودآگاه دوباره می بینی که پای سیستم نشسته ای و حواست نیست که دو سه پاراگراف را هم تایپ کرده ای. دستی ننوشتن و تایپ کردن هم مثل پول خرج کردن می ماند. آن هم نه پرداخت پول نقد که از کارت کشیدن یا اینترنتی پرداخت کردن. هر دو پول خرج کردن است ولی گویا کارت کشیدن در این روزگار بد اقتصادی درد کمتری دارد. البته تا وقتی که پیامکش نیامده باشد!!

بگذریم و برگردیم که منظور از این مقدمه چه بود؟! راستش گر چه این روزها کم کم به سمت فضای انتخاباتی می رود و عده ای دم از فلان کاندیدا می زنند و عده ای بیشتر هم دم از عدم مشارکت در انتخابات، اما روز جمعه بیست و چهارم اردیبهشت خبر درگذشت مردی خوشنام،حالمان را خراب کرد. مرگ حق است و اجتناب ناپذیر ،اما همیشه تلخ است و غافلگیرکننده.

خبر مرگ شخصیتی که در حوزه مدیریت عملکردی درخشان و قابل دفاع از خود به جای گذاشته و به همین خاطر وسوسه نوشتن در موردش به جان نگارنده افتاد. وقتی میخواهند خصوصیات یک مدیر را نام ببرند شجاعت در تصمیم گیری و اظهار نظر، دانش و تخصص، دلسوزی و مسوولیت پذیری، جدیت و ایمان به هدف، پاکدستی و سلامت مالی و اداری، خلاقیت و نوآوری، توان تغییر و بهبود و… خیلی دیگر از ویژگیها را ردیف می کنند. هر کسی هم می تواند به اینها اضافه یا کم کند. جواب این سوال هم که مدیریت ذاتی است یا اکتسابی بینابین باقی مانده است. نیز اینکه مدیریت علم است یا هنر ؟  پاسخهای ترکیبی و متفاوتی دارد. با این وجود وقتی نام برخی مدیران را می شنوی و یا بررسی می کنی، بیشتر متوجه می شوی که تنوع جواب فراوانی وجود دارد.

آری کشور عزیزمان بویژه در صد سال اخیر مدیران اجرایی زیادی را به چشم خود دیده که گاه با عملکرد خود به مردم و میهن خدمتی کرده و یا گاه باعث ضرر و زیان شده اند؟!در این مطلب به احترام یکی از مدیران ارشدی می نویسیم که دیگر مثل او یا کم است یا دیگر امثال او مجال خدمت نمی یایند یا خود دیگر وارد عرصه مدیریت کلان اجرایی نمی شوند که این خود دردیست که باید به درمانش کوشید.مدیرانی که از خود یادگار و خدمت و فرهنگی به جا گذاشته اند. در تصمیم نترسیده اند. در اظهار نظر کارشناسی به نفع مردم پا پس نکشیده اند.

این مدیران ممکن است زیادی هم جدی باشند. سخت گیری کنند و حتی به تندمزاجی شناخته شده باشند. اما مردانگی دارند و اهل ریا و دروغ نیستند.(آخ که چقدر کم شده اید شماها که اینگونه اید). مدیرانی که تغییر و تحول و بهیود را با خود به ارمغان می آورند. هدفشان کار است و صلاح و رضایت مردم. هم در حال و هم در آینده. مدیرانی که نمی دانم چرا خیلی کم و کمتر شده اند. یا کنار می کشند و یا کنارشان می زنند؟!.برگردید که بیشتر از همیشه این مردم و کشور به شما نیاز دارد ،مدیران جسور و سالم و دلسوز با شما هستم.!

چرا باید کارشناسان و مدیرانی که در دهه سی و چهل زندگی خود هستند و اصلا فرصت همکاری با مدیران نسل پیشین را نیافته اند، از آنها به نیکی یاد کنند و در فراغشان افسوس بخورند؟!در مورد این بزرگان چه خوانده و چه شنیده اند که چنین می کنند؟!حیف که نمی توان یا نمی شود خسارت وجود یک مدیر ضعیف یا منفعت یک مدیر قوی را در یک مرجع ثبت ، ضبط و رسیدگی و اطلاع رسانی نمود.

چه بستری باید مستقر گردد که پرورش دهنده چنین مدیران موثر و مفیدی برای کشور باشد.

آری اینها را که نوشتم فقط و فقط به احترام مردی بود که روز جمعه از بین ما رفت.آن مرد مدیرِ جسورِ خدمتگزار ،”مهندس اکبر ترکان” بود. مدیری که از جنسش در طول صد سال اخیر را می توان علی اکبر داور  وزیر و بنیانگذار دادگستری نوین در احدود سالهای ۱۳۱۰ شمسی، ابوالحسن ابتهاج مبتکر و پدید آورنده برنامه ریزی اقتصادی و رییس سازمان برنامه و بودجه ایران در دهه ۳۰، علینقی عالیخانی وزیر اقتصاد دهه ۴۰ و بانی نرخ رشد اقتصادی کم نظیر اقتصاد ایران، رضا نیازمند تکنوکرات و پایه گذار صنعت و سازمان مدیریت صنعتی دهه ۴۰ شمسی، محمد یگانه معاون اقتصادی دهه ۴۰ وزارت اقتصاد، محمدرضا نعمت زاده وزیر سالهای نه چندان دور صنعت و معدن، محسن صفایی فراهانی معاون وزیر دولتهای مختلف و رییس فدراسیون فوتبال را نام برد.

راستش هر چه در ذهن خودم گشتم که از این دست مدیران با روحیه خاص و موثر را پیدا کنم به نامی برنخوردم(که از مخاطب عزیز می خواهم این لیست کوچک را توسعه دهد).

راستی چرا دیگر از این دست مدیران تولید نمی شود؟!!مدیرانی که نامشان معرف یک سبک مدیریتی قابل دفاع و شناخته شده است. مدیرانی که نامشان “برند” است.

باز هم می توان برندسازی کرد. باید بستر را فراهم نمود.ایران سرشار از جوانان و مدیران توانمند و جسور است.کافی است سیاستگذاران و تصمیم سازان فضا را مهیا کرده و با پشتیبانی ،موانع را کنار بزنند. از قضا در سال پشتیبانی ها و مانع زدایی ها فرصت مغتنمی است تا مسیر برای تعالی و رشد استعدادها و جانشینی آن مردان بزرگ فراهم شود.

همه این افراد کسانی بودند که به سرزمین و مردم ایران و به مملکتشان عشق می ورزیدند و با ایمان محکم خود در مقابل کار ناردست و غیرکارشناسی می ایستاند و کارهای بزرگ و مفید را رقم می زدند.

گرچه عملکرد این چهره ها هم قابل نقد می باشد.اینجا نیز هدف تحلیل شخصیت سیاسی و اندیشه این بزرگان نبوده، که فقط وظیفه ای بود در احترام به جایگاه تخصص این مدیران،که هر گاه بدون نگاه سلیقه ای و تبعیض فرصت در اختیار افراد تکنوکرات بوده است ثمرش به مُلک و ملت بیشتر رسیده است.

مهندس ترکان نیز از شخصیتهایی بود که بیشتر باید از او یاد کرد و نوشت. خوشبختانه در مورد رفتار و اندیشه اجرایی شخصیتهایی که در متن از آنها یاد شد کتاب و نوشته وخاطراتی آموزنده به جا مانده است که با یک جستجوی ساده در اینترنت می توان این کتابها را پیدا و خریداری و مطالعه نمود. پیشنهاد می شود با محوریت یکی از اهل بیت مهندس ترکان و یا کسی که هم ایشان را می شناسد و هم ذوق نویسندگی دارد و با حمایت دولت تمام خاطرات افراد از ایشان جمع آوری و منتشر شود. نوشته و مصاحبه ها و خاطرات مهندس ترکان هم می تواند برای مدیران نسل جدید بسیار حکمت آموز و راهگشا باشد.

همچنین در مورد بزرگان اجرایی کشور که تا در قید حیات هستند خاطرات و سابقه شان مستند و گردآوری شود.

مهندس اکبر ترکان هم از مدیرانی بود که در پستهای مختلف از جمله استانداری، وزارت دفاع و راه و ترابری و وزارت نفت و هر سمت دیگری همواره نام نیکی از خود به جا گذاشته است. در دولت اول تدبیر و امید هم که مشاور رییس جمهور بود با ایفای نقش خود توانست در موفقیت دولت و کسب رضایت مردم موفق باشد. اما در دولت دوم با دور شدن و دور کردن او و نعمت زاده از روحانی و میدان دادن به واعظی و نوبخت و نهاوندیان، دولت بنفش هم وارد مسیر اشتباهات فراوان و از دست دادن پایگاه اجتماعی خود شد.

تنها سوالی که در مورد مرحوم ترکان برایم باقی مانده است اینکه او چگونه حاضر شده بود عضو حزبی چون اعتدال و توسعه با آن ترکیب شود؟!!

راستی یادم رفت ،باز هم نوشتم.؟!آخر حیف می شد در مهندس ترکان ننوشت. هر چند باید بیشتر او را بشناسم.

*کارشناس و فعال حوزه مدیریت و اقتصاد

انتهای پیام/۱۰۱