با خود حرف زدن آیا اختلال روانی است

به گزارش سورپرس؛ به تازگی هر وقت بیکار می‌شوم، با خودم حرف می‌زنم. قبلا این‌طور نبودم. نمی‌دانم این چه اختلال روان‌شناسی است که به آن مبتلا شدم. کمکم کنید لطفا. اطرافیانم هم از این موضوع تعجب کرده‌اند. در ضمن، پسری ۱۹ ساله و دانشجو هستم.

حتما دیده اید بعضی ها با خود حرف می زنند، می خندند و … اما با دیدن این‌گونه افراد، سوالی که به ذهن خطور می‌کند این است که مسئله چیست؟ شاید بتوان حرف زدن کودکان با خود را به نوعی بازی کودکانه یا تلاش آنان برای پیدا کردن شخصیت خود دانست اما بروز این رفتار در بزرگ سالان، می تواند نشان دهنده پریشان ذهنی آنان باشد.

چرایی صحبت کردن با خود
علل بروز این رفتار می تواند فشارهای ناشی از مشکلات اقتصادی و اختلافات خانوادگی باشد که افراد را به جایی می رساند که برای جبران اعتماد به نفس از دست رفته، با خود حرف می‌زنند و با آوردن دلیل و بحث درباره آن، فرد خیالی‌شان را قانع می‌سازند. حرف زدن با خود بیماری نیست و اغلب افراد این تجربه را در طول عمرشان برای یک بار دارند. کاهش اعتماد به نفس، از دیگر علل بروز این رفتار است زیرا با انجام آن، می توان سرخوردگی های ناشی از تعاملات اجتماعی را جبران کرد. افرادی که با خود حرف می زنند، معمولا در یافتن راه حل مشکلات سردرگم هستند و با حرف زدن با خود، دنبال راه حلی می گردند تا به کاهش اضطراب شان کمک کند.

مراقب باشید به «خود گفتمانی» مبتلا نشوید
معمولا افراد انزواطلب، گوشه گیر و کسانی که تعاملات اجتماعی آنان محدود است و در جمع اغلب سکوت می‌کنند، با خود حرف می‌زنند و به «خود گفتمانی» مبتلا می شوند. بی تفاوتی های دیگران و نداشتن اعتماد به آنان، باعث می شود فرد نتواند ارتباط اجتماعی مطلوبی برقرار کند و دوستی برای خود برگزیند که میل به اجتماعی بودن وی را پاسخ دهد . زمانی که فرد هم صحبتی ندارد که بتواند با او درد دل کند، ناگزیر با خود حرف می زند و از این طریق، برای تقابل با مشکلات آینده تمرین می کند. شما مخاطب گرامی، توجه داشته باشید این موارد دلایل احتمالی است و موضوع شما نیاز است بیشتر ارزیابی بالینی شود.

انتهای پیام/ ۲۸۰