با افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو از دانشگاه‌های خارجی مخالفیم

” دانشگاه به عنوان نهادی که در کنار نقش تعیلم نقش فرهنگی،تربیتی و بالندگی اجتماعی دانشجو را بر عهده دارد، از اصلی ترین و اثرگذارترین نهادهای اجتماعی در جهان مدرن است. بی شک حیات این نهاد مهم علمی و فرهنگی نیز به نیروی انسانی موجود در آن بستگی دارد و شاکله فکری اجزا و اعضای دانشگاه مسیر تربیت و تعلیم افراد جامعه را تبین می نماید .

این اهمیت در دانشگاه های علوم پزشکی چندین برابر می شود  چرا که  حوزه بهداشت و درمان از حساس‌ترین و حیاتی ترین ساختارهای کشور است و هرگونه ضعف،حاشیه و مشکل در این بخش اثرات جبران ناپذیری بر سلامت کشور عزیزمان خواهد داشت. به همین دلیل دست اندرکاران این حوزه اعم از مسئولین، کادر درمان، پرسنل فعال در این بخش و دانشجویان حوزه رشته های علوم پزشکی همواره با دغدغه خاص و اهتمام ویژه ، تمام نیرو و دانش خود را در جهت ارائه خدمات در بهترین شکل آن به مردم این مرز و بوم به کار بسته اند.

اگرچه بدنه فداکار علوم پزشکی در هیچ یک از برهه های حساس کشور که نمونه اخیر آن را در پاندمی کووید -۱۹ شاهد هستیم دست از تلاش در جهت خدمت به مردم برنداشته اند اما متاسفانه در طی سال های اخیر این قشر زحمتکش همواره با مشکلات عمیقی در حوزه‌های مختلف از جمله کمبود امکانات درمانی، عدم وجود زیرساخت های مناسب برای فعالیت با بازدهی مناسب و البته تصمیمات نادرست روبه رو بوداند.

سیستم سلامت کشور ابعاد گسترده ای دارد که شاکله اصلی آن نیروی انسانی توانمند و آموزش دیده دانشگاهی است که پس از گذراندن چندین سال آموزش بالینی در صورت ایجاد ظرفیت های لازم توسط نهاد های ذیربط وارد عرصه فعالیت های درمانی می شود. برنامه ریزی و تقسیم بندی نیروی انسانی به صورت مناسب و کارآمد موجب اثربخشی قابل قبول و موثر در راستای انجام مراقبت های بهداشتی درمانی با کیفیت و عادلانه خواهد بود.

جهت رسیدن به این هدف باید حوزه نیروی انسانی را از دو بعد کلی مورد بررسی قرار داد؛یکی کیفیت مناسب نیروی انسانی که متاثر از آموزش‌ سیستماتیک ،تجارب و مهارت های فردی،انگیزه های وی و پاداش و جریمه های نظام درمانی است و دیگری کمیت مناسب نیروی انسانی که تحت تاثیر عوامل عدیده ای چون جمعیت منطقه،رفتارهای بهداشتی درمانی جمعیت تحت پوشش،تعداد و چگونگی توزیع مراکز بهداشتی درمانی، سیاست های بهداشتی درمانی کشور، سیاست های کلان مراجع تصمیم گیری در به کارگیری نیروی انسانی،رشد جمعیت و جغرافیای منطقه قرار میگیرد.

در کشورهای در حال توسعه معمولا به دلیل فراهم نبودن زمینه مطالعات، مهارت و تخصص در زمینه برنامه ریزی بهداشتی و درمانی اغلب منابع به صورت نامتوازن تخصیص می یابند. به منظور بررسی و تحلیل سطح نابرابری توزیع منابع سلامت روش های متعددی توسط آمارشناسان و اقتصاد دانان معرفی شده است که مناسب ترین آنها محاسبه ضریب جینی به دلیل مستقل بودن از میانگین می باشد.

ولی متاسفانه پژوهش های وسیعی با این شاخص در کشور انجام نگرفته است که لازم است نهادهای ذی صلاح در زمان بندی مشخص و با تیم کارشناسی ماهری، نسبت به این موضوع مهم تحقیقات لازم را انجام دهند و نتیجه را به نهادهای مسئول مانند وزارت بهداشت ارائه دهند.

شورای صنفی دانشجویان وزارت بهداشت عقل سلیم حکم می‌کند اقدامات کارشناسانه در تصویب قوانین در دستور کار قرار گیرد و پس از انجام پژوهش های لازم، دریافت نظر کارشناسان و صاحب نظران، توجه به آمایش سرزمینی، ضریب جینی و اسناد بالادستی موجود در حوزه جذب دانشجوی علوم پزشکی تصمیمات لازم در این بخش اتخاذ گردد. یقینا پرهیز از چنین اقدامی خصوصا در حوزه سلامت، کشور را با مخاطرات زیادی روبه رو خواهد کرد. در خصوص نحوه انجام پژوهش جهت تعیین تعداد نیروی انسانی راه های مختلفی وجود دارد که از جمله آنها می‌توان به “تربیت نیروی انسانی براساس شاخص های رایج بین المللی”، “تربیت نیرو براساس تقاضای دستگاه های مختلف و یا ظرفیت دانشگاه‌ها” و “تربیت نیروی انسانی بر اساس اهداف برنامه توسعه و سیاست‌گذاری کشوری برای تمامی بخش های عمومی و خصوصی” اشاره کرد.

انتهای پیام/ ۱۰۱