آیا نوازش، تولد روانی انسان است؟

گروه اجتماعی سورپرس: نوازش را تولد روانی انسان نامیده اند.این جمله نشان دهنده اهمیت نوازش در روابط است. مهم نیست نوازش کلامی باشد یا غیر کلامی، حتی مهم نیست که نوازش مثبت باشد یا منفی.

چیزی که مهم است، نیاز انسان به این مقوله است. اگر فردی آنرا بصورت مثبت و سازنده دریافت نکند، به روشها و بازی های مختلفی روی می آورد تا آنرا دریافت کند. از رفتار یک کودک که جلوی تلویزیون می ایستد تا توجه دیگران را جلب کند (حتی اگر مورد خشم والدین هم واقع شود) تا رفتار جوانی که با تک چرخ زدن در خیابان، توجه دیگران را جلب میکند یا خانمی که با آرایش عجیب و غریب، قصد دارد زیبایی خود را به رخ دیگران بکشد.

اگر توجه کنید همه این رفتارها دارای یک وجه اشتراک هستند و آن جلب توجه و دریافت تحسین از دیگران است.

حتی رفتار انتحاری یک تروریست هم میتواند در این نیاز به توجه جای بگیرد.

اما چرا ما اینقدر نیازمند توجه هستیم، تا حدی که حاضریم به عنوان توجه، توهین و تحقیر را هم بشنویم. از این مثالها زیاد میتوان یافت.

فردی که در شبکه های اجتماعی، پست های مختلف میگذارد و منتظر میماند که لایک شوند.

در یک تحقیق، دانشمندان متوجه شدند کودکانی که در روزهای نخست زندگی، روزی چندبار ماساژ داده میشوند، بیش از ۴۰ درصد افزایش وزن خواهند داشت و رشدی طبیعی تر خواهند داشت.

در جامعه سنتی ایرانی که برخی از باورها موجب دور شدن والدین از فرزندان شده است. نوجوانی که از سن دورقمی دیگر در آغوش پدر خود قرار نمیگیرد و باور اینکه ” تو دیگه مرد شدی” در او ته‌نشین میشود و از بهترین احساسات دور میماند، در سنین بزرگسالی کمبودهای زیادی را تجربه خواهد کرد.

در مقاله ای از خانم ویرحینیا ستیر آمده دخترانی که در سنین نوجوانی به روابط نامشروع رو میآورند، عدم نوازش از سوی والدین اصلی‌ترین دلیل در این رفتار است. کسی که آغوش گمشده خود را در جایی دیگر جستجو میکند. حتی در روابط زوجین هم اگر پس از مدتی مرد یا زن نوازشی دریافت نکند، به بهانه جویی و پرخاش رو می آورد به فکر رابطه موازی می افتد.

انتهای پیام/ ۱۰۱