آقای باقری از «آقا کریم» محافظت کن

به گزارش سورپرس؛ حامد جیرودی در روزنامه ایران نوشت: در بازی پرسپولیس- فولاد شاهد اتفاقاتی بودیم که مهم‌ترین آن دقیقه ۶۰ افتاد. جایی که محمدحسین زاهدی‌فر برخورد توپ به شانه محمدحسین کنعانی‌زادگان را به اشتباه خطای هند تشخیص داد و پنالتی گرفت.

مدافع سرخپوشان هم هر چه قسم خورد و التماس کرد که توپ به دستش نخورده، داور قبول نکرد. اعتراض شدید کنعانی‌زادگان آنقدر ادامه داشت که باعث شد داور به او کارت زرد نشان دهد. بازیکن شماره ۶ پرسپولیس باز هم به شکل ناباورانه‌ای فریاد می‌زد که پنالتی نبوده تا شاید داور را مجاب به صرفنظر از تصمیم خود کند و در این بین کریم باقری وارد ماجرا شد و با ضربه به دهان کنعانی‌زادگان (۲ بار تودهنی) تصمیم گرفت با روش خودش او را ساکت کند.

اتفاقی که به «شوک» تعبیر شد ولی این رفتار و واکنش پس از آن، موضوعی است که می‌توان آن را از جنبه‌های مختلفی مورد نقد قرار داد. در وهله نخست باید به خود کنعانی‌زادگان پرداخت. بازیکنی که بتازگی بهترین مدافع لیگ قهرمانان آسیا شده ولی هنوز ناپختگی‌هایی در رفتار او دیده می‌شود. این درست که پنالتی اشتباه بود و این شاید به ضرر پرسپولیس تمام می‌شد ولی اصرار کنعانی‌زادگان ممکن بود منجر به اخراج او شود و هزینه سنگین‌تری روی دست کادر فنی تیم بگذارد.

از سویی باقری با اقدام خود سعی کرد از ۱۰ نفره شدن پرسپولیس جلوگیری کند اما برخورد فیزیکی با بازیکن ممکن است زمانی تبعات بدی با خود به همراه داشته باشد. در اینکه باقری یک شخصیت ویژه و کاریزماتیک در فوتبال ایران به شمار می‌رود، شکی وجود ندارد. یک بازیکن بزرگ با سوابق درخشان که سال‌هاست به عنوان یک دستیار ویژه با مربیان مختلف کار کرده و همه هم از او راضی بوده‌اند.

آقا کریم بیشتر از اینکه نقش فنی را ایفا کند، نقش نظم دهنده داشته و دارد. مربی‌ای که هم بازیکنان دوستش دارند و هم از او حساب می‌برند تا جایی که خیلی‌ها می‌گویند همه تیم‌ها باید یک کریم باقری داشته باشند اما این موضوع زمانی حساس می‌شود که نوع برخورد باقری در حال تشدید است. او در دربی ۶۹ که بین شیث رضایی و علیرضا حقیقی بازیکنان وقت پرسپولیس بحث شد، جلوی دهان شیث را به عنوان کاپیتان تیم گرفت.

او در زمان مربیگری برانکو مقابل اعتراض پیام صادقیان در لیگ چهاردهم ایستاد که طبیعی بود و در دربی رفت فصل گذشته هم در زمان درگیری بازیکنان، پیراهن شجاع خلیل‌زاده را کشید. اینکه باقری می‌خواهد از بروز درگیری‌های بیشتر جلوگیری کند، خوب است ولی برخورد فیزیکی ولو با هدف شوک دادن توسط مربی اتفاقی کم نظیر در فوتبال جهان است. کنعانی گفته اگر باقری دو بار دیگر هم او را می‌زد، ناراحت نمی‌شد که این احترام او به مربی‌اش را می‌رساند اما شاید بتوان این طور درنظر گرفت که یکبار «چوب معلم گل نباشد» و بازیکنی پیدا شود که در اوج تنش و عصبانیت عنان کار از دست داده و واکنشی به اقدامات اینچنینی باقری داشته باشد. آن وقت است که هیبت و جایگاه باقری زیر سؤال می‌رود؛ اتفاقی که هیچ فوتبالدوستی خواهان آن نیست و بهتر است خودِ آقا کریم از خودش محافظت کند.

برخی معتقدند باقری با این به اصطلاح شوک‌ها ریسک می‌کند و چه بسا یکبار بازیکنی که هیچ گاه در حد و اندازه‌های او نیست، صحنه‌ای باورنکردنی رقم بزند. بنابراین آقای باقری «آقا کریم» فوتبال ایران را حفظ کن.