ضرورت توجه به همدلی در روز‌های کرونایی

گروه اجتماعی سورپرس: ویروس منحوس کرونا با همه تلخکامی‌ها و اتفاقاتی که از بدو تولد و شیوعش در چند ماه اخیر در جای جای دنیا داشته، اما یک عزم جدی ملی و بین المللی در میان کشور‌ها ایجاد کرده، که قابل تامل است.

بدون تردید سرخط اصلی اخبار دنیا چند ماهی است که متاثر از کروناست و هیج خبر دیگری نتوانسته تا این حد رسانه‌ها و افکار عمومی را به تسخیر خود درآورد.

اکثر دولت‌ها در چنین وضعیتی با توجه به منافع و منابع خود دست به کار شده اند که در وهله اول هم از شیوع بیشتر ویروس کرونا جلوگیری کنند و هم افرادی که مبتلا هستند را یاری کنند تا با به دست آوردن سلامتی شان به زندگی عادی خود برگردند. در بحث معیشت مردم هم تدابیر خاصی اتخاذ کرده اند.

در ایران که جز ۱۰ کشور اول آسیب دیده از کروناست، تا به حال حدود ۸۵ هزار مبتلا و جان باختن حدود ۵۳۰۰ نفر را برای کشورمان به دنبال داشته است؛ که شاید اگر یک مقداری جدی‌تر مراعات می‌کردیم آماری به مراتب کمتر داشتیم. ولی جلوی ضرر را هر وقت بگیری منفعت است، و در این خصوص نباید اهمال کاری کرد.

بر هیچ کس پوشیده نیست که در مسیر شکست کرونا، تاکنون تاوان زیادی پس دادیم، به جز چند هزار نفر از مردمان نازنین کشور که از وجودشان بی بهره شدیم و به دیار باقی شتافتند، جمع زیادی از پزشکان، پرستاران و کادر درمانی را هم از دست دادیم، و مدافعین سلامت شهدای گرانقدری را تقدیم جامعه شهید پرورمان کردند که پر کردن جای این عزیزان هم راحت نخواهد بود. در واقع از دست دادن پرستاران و پزشکان متخصص و کاربلد هم به لحاظ مادی و هم معنوی، خسارت جبران ناپذیری است که باید با عزم ملی و تدبیر خردمندانه جلوی پیشروی این اتفاق تلخ را گرفت.

پس از تعطیلی نسبتا کامل بازار، اصناف و بخش‌های مختلف خصوصی و دولتی در هفته جاری می‌توان گفت زندگی به شرایط قبل از کرونا برگشته است و کسب و کار‌ها به ظاهر فعالیت رسمی خود را آغاز کرده اند. آنچه نگرانی ها را افزایش داده، این است که فاصله اجتماعی که در یکماه گذشته روی آن تاکید شده بود الان با شرایط فعلی دیگر محلی از اعراب ندارد و سفر‌های داخل شهری در کلان‌شهر‌ها و به ویژه در تهران به شدت افزایش پیدا کرده است. مترو، اتوبوسرانی و تاکسی‌ها مملو از جمعیتی است که در شهر زندگی را به حالت عادی در آورده اند. نباید فراموش کرد آمار‌ها دروغ نمی‌گویند و اوضاع هنوز طوری است که با مرز ایمن فاصله بسیار زیادی داریم.

در واقع باید گفت امروز بیشتر از هر زمان دیگری به همدلی نیاز داریم تا شکست کرونا را محتمل‌تر کنیم. کادر درمانی و پزشکی ما در صف مقدم مبارزه با کرونا ویروس قرار دارند و فشاری که در این چند ماه متحمل شده اند، آنقدر زیاد بوده، که این عزیزان را خسته تر کرده است. در قبال کار ارزشمند آنها، ضرورت دارد که در تعاملات اجتماعی مان بیشتر از قبل حساسیت داشته باشیم که لااقل تعداد مبتلایان ما کمتر شود نه اینکه با افزایش مبتلایان عرصه را بر کادر درمان و سلامت تنگ‌تر کنیم.

بدون شک با توجه به برداشته شدن برخی محدودیت‌ها و حضور فعال ویروس کرونا در همه جا اگر همدلی و عزم جدی در این رابطه نداشته باشیم، با توجه به هشدار‌های مقامات وزارت بهداشت و کارشناسان بخش سلامت، روز‌های سختی در انتظارمان خواهد بود.

حرف درستی است که این ویروس عجیب و مهلک دوست و دشمن نمی‌شناسد کما اینکه در کوتاهترین زمان بلاد مختلف دنیا را درنوردیده و شخصیت های معروف و مطرحی را هم درگیر خود کرده، برای مقابله با آن نیز حتما یک عزم جهانی لازم است. متاسفانه در این میان هنوز امریکا و سیاست‌های کینه توزانه‌اش مخصوصا در قبال ایران و عدم لغو تحریم‌های ظالمانه نشان می دهد که سیاسی کاری بر جان میلیونها انسان برای ترامپ ارجحیت دارد.

نباید فراموش کرد که هر چند خیابان‌ها و محیط پیرامونی‌مان شلوغتر از قبل و به ظاهر زندگی عادی شده، اما ویروس کرونا در همین نزدیکی‌ها جولان می‌دهد و قربانی می‌گیرد، لازم است در وهله اول به فکر خود، خانواده و سایر هموطنان باشیم و نکات لازم بهداشتی و سلامت را رعایت کنیم و دیگر اینکه در این اوضاع سخت اقتصادی که کسب و کار‌ها ضربه کاری دیده اند با همدلی و مهربانی هوای همدیگر را بهتر داشته باشیم. مخصوصا کسانی که وسع مالی و توان گرفتن دستی را دارند، با اجاره نگرفتن، با تسهیلات دادن، با کار دادن به افراد بیکار، با راه انداختن کسب و کار‌هایی که آسیب دیده اند و …به انسانیت معنای دیگری ببخشند.

فرهنگ همدلی و مهربانی هیچ وقت کهنه نمی‌شود و از بین نمی‌رود. از کرونا به پسا کرونا خواهیم رسید، اما آنچه می‌ماند همدلی‌ها است که در ذات انسان بی تردید وجود دارد و مانا خواهد بود.

انتهای پیام/ ۱۰۱