شرلوک هولمز چگونه بر جرم‌شناسی، روانشناسی و علوم اعصاب اثر گذاشت؟

به گزارش سورپرس، خالق کارآگاه، سر آرتور کانِن دویل زمانی گفته: «من نامه‌های زیادی از سراسر کشور درباره‌ی شرلوک هلمز به دستم می‌رسه. یکی از نامه‌ها حاوی درخواست پرتره‌های شرلوک در دوره‌های مختلف زندگیش بود.» طرفداران دیگر خواستار امضاء شرلوک بودند نه خود دویل.

در این شماره درباره‌ی قدرت خلق دُویل داستان‌هایی از دو مرد منتشر شده است: یکی از آنها واقعی است و دیگری واقعی‌تر از واقعی، هر دوی آنها فناناپذیر هستند.

هیچ کاراکتر ادبی به اندازه‌ی شرلوک هولمز مرز بین واقعیت و تخیل را محو نکرده است و این فقط به خاطر علاقه‌ی خوانندگان به واقعی تصور کردن کاراکتر او نیست.

هولمز در ۵۶ داستان و ۴ رمانی که با «A Study in Scarlet» به سال ۱۸۸۷ آغاز شد یکی از نخستین کارآگاهانی (تخیلی یا غیر از آن) شد که از شیمی، سم‌شناسی، لکه‌های خون و پرتابه‌شناسی (علم حرکت اجسام پرتاب شونده) استفاده کرد که همگی آن‌ها به پیشرفت‌های واقعی در حیطه‌ی جرم‌شناسی کمک کرد.

هولمز در سال ۱۹۱۰ الهام‌بخش یکی از پیشگامان علم پزشکی قانونی مدرن یعنی اِدموند لوکارد (Edmond Locard) در ساخت نخستین آزمایشگاه جرم‌شناسی در جهان شد، ۲۳ سال بعد این که دویل یک نمونه از آن را به سادگی اختراع کرد.

ماریا کونیکوُوا (Maria Konnikova) روان‌شناس در کتاب خود به نام «مغز متفکر» برای نشان دادن این که روش‌شناسی هولمز چگونه به رشد مغز ما کمک می‌کند از علوم اعصاب و روان‌شناسی بهره می‌گیرد.

به گفته‌ی روزنامه‌ی علوم انسان‌پزشکی، تاکید کارآگاه بر سادگی می‌تواند به پزشکان امروزی که از سیل داده‌های فنی جدید احساس سردگمی می‌کنند کمک کند. به نقل از این روزنامه: «در هنر ردیابی، تواناییِ تشخیص از میان شماری از حقایق که ضمنی و حیاتی هستند از بالاترین اهمیت برخوردار است. در نبود این توانایی انرژی و توجه شما به جای متمرکز شدن به هدر می‌رود.

اما دلیل وجود ارتباط هولمز با دنیای واقعی فقط به خاطر این نیست که دنیای تخیلی او به رغم فراوانی امور محال، اما لذت‌بخش واقعی به نظر می‌رسد (یک سگ جهنمی ساختگی، یک کوتوله‌ی تفنگ بادی به دست، یک جواهر گران‌بها که در یک غاز کریسمس مخفی شده). آمیزه‌ی گیج‌کننده‌ی عقلانیت و شگفتی، زودباوری و تردیدِ داستان‌ها در زندگیِ به شدت متمایز کاراکتر و خالقش هم منعکس شده است. به نقل از هولمز: «دنیا به اندازه‌ی کافی برای ما بزرگه. نیازی به استفاده از ارواح نیست.»، اما خودِ دویل به ارواح ایمان داشت، بگذریم از جن‌ها.»

در شماره‌ی ویژه‌ی مجله‌ی لایف درباره‌ی قدرت خلق دُویل داستان‌هایی از این دو مرد(شرلوک هولمز و خالقش) را منتشر شده است: یکی از آن‌ها واقعی است و دیگری واقعی‌تر از واقعی، هر دوی آن‌ها فناناپذیر هستند.

در ادامه، منتخبی از عکس‌های شماره‌ی ویژه‌ی جدید مجله‌ی لایف «شرلوک هولمز: داستان پشت بزرگ‌ترین کارآگاه جهان» را می‌بینید.

بازیل راث‌بوُن در نقش شرلوک هولمز و نایجِل بروس در نقش دکتر واتسون در «سگ باسکِرویل» سال ۱۹۳۹٫ یادآوری میشود از داستانهای شرلوک هلمز نسخه های سریالی متعدد ساخته شده است.

انتهای پیام/۱۱۱