لزوم توجه به شادی درمانی/ استرس‌ها و خستگی ها اوج گرفتند
به گزارش سورپرس؛ قرار بر این بود که آدم‌ها نشان بدهند:«کم نیاورده‌ایم» و هر چند شماتت‌هایی هم حوالی این عکس‌های خندان شد که «الان وقت خندیدن نیست، خطر را از یاد نبرید». بعد نوبت به موج دیگری رسید؛ این بار برخی از پزشکان و پرستاران از بیمارستان‌های مختلف کشور با ماسک و دستکش و لباس‌های محافظشان روبه‌روی دوربین موبایل‌های‌شان ایستادند و شروع کردند به چرخ زدن و پایکوبی، چند نفری در کرمانشاه دست انداختند به کمر هم و پارچه توی هوا تکان دادند. تصویری که آدم باید در جشن‌ها و عروسی ببیند، این بار تبدیل شد به صحنه‌های غریبی از پایکوبی در روزهای سخت اسفند ۹۸، روزهایی که همه انگار روزشان را با خبر گرفتن از آخرین آمار مبتلایان، فوت‌شدگان و نجات‌یافتگان کرونا آغاز می‌کنند. دست‌افشانی لباس‌سفیدها در راهروهای بخش‌های اورژانس و عفونی از ماندگارترین صحنه‌های سالی شد که همه در انتظار پایانش نشسته‌اند.
«همه هنرمندان ما به فضای مجازی بیایند، همه دانشمندان ما به فضای مجازی بیایند، همه روان‌شناسان ما به فضای مجازی بیایند. تمام کسانی که می‌توانند لبخند برای مردم ما به ارمغان بیاورند، بیایند. امروز کلماتی که مردم را از خستگی دربیاورد و تنوع باشد دیگر یک کار مستحب نیست، یک کار واجب است.» شاید به راه افتادن موج خنده و بعد رسیدن ویدیوهای پزشکان و پرستاران بود که سبب شد، روز گذشته «حسن روحانی» هم در جلسه هیات دولت به نوعی فراخوان بدهد از تمام کسانی که می‌توانند در روزهای شیوع، وارد فضای مجازی شوند و دلی از آدم‌های نگران به دست آورند. رییس‌جمهور بارها روی فضای مجازی تاکید کرد و البته در صحبت‌هایش به صورت مستقیم صداوسیما را هم مورد خطاب قرار داد تا فکری برای مردم خانه‌نشین کند:«من از صداوسیما می‌خواهم در این ایامی که مردم بیشتر در خانه هستند برای حفاظت از جان خودشان، برنامه‌های بیشتری برای مردم ارایه شود. مردم در خانه‌های کوچک می‌خواهند محدود و محصور شوند، در اجتماعات نمی‌توانند شرکت کنند، رفتوآمد به آن صورت نمی‌توانند داشته باشند، صداوسیما آن را جبران کند.»
حالا در شبکه‌های اجتماعی کاربران زیادی هستند که از حرکت کادر درمانی چند بیمارستانی که ویدیوی شادی‌شان را فرستاده‌اند، استقبال می‌کنند و مدام آنها را دست به دست می‌گردانند. عده دیگری هم البته هستند که سخن به انتقاد باز کرده‌اند؛ بعضی‌ها به لحاظ شرعی ایراد گرفته‌اند، بعضی‌ها می‌گویند این‌گونه جشن گرفتن‌ها را باید گذاشت برای ترخیص آخرین بهبودیافتگان کرونا. فارغ از این حمایت‌ها و نقدها اما باید دید آیا زمان صحبت کردن از شادی فرارسیده است؟ آیا آنچه کاربران با خندیدن و بعد کادر درمان با ارسال ویدیوها انجام دادند را می‌توان در کنار خواسته روحانی گذاشت و روی موضوع شادی تمرکز کرد؟
سامان توکلی، روان‌شناس می‌گوید که می‌شود شرایط پراسترس کار پزشکان و پرستاران را درک کرد و واکنش‌شان را به عنوان تلاشی برای رهایی از فشار تفسیر کرد اما نمی‌توان به این بهانه، بحرانی را نادیده گرفت که از قضا بیشتر از هر زمان دیگری نیاز به نگرانی و مراقبت دارد. توکلی به «اعتماد» می‌گوید:«این فیلم‌‌هایی که دیدیم به آدم این حس خوب را می‌دهد که به هر حال افرادی هستند که دارند این همه زحمت می‌کشند و در آن لحظه‌ها برای آرام‌تر کردن خودشان و آرام‌تر شدن بیماران، نه صرفا نقش حرفهای بلکه دارند یک نقش انسانی هم بازی می‌کنند تا گذر از این سختی راحت‌تر شود. ولی موضوع این است که وقتی در بحرانی هستیم بسیار شدید که اتفاقا لازم است که افراد نگران باشند، این فیلم‌ها برای دقایقی قرار است درد را کمتر کند اما در شرایطی که خطر جدی وجود دارد اینکه حواس‌مان را از موضوع اصلی پرت کنیم؛ یعنی از ویروسی که دارد به سرعت در میان گروه‌ها مختلف اجتماعی سرایت پیدا می‌کند باید حواس‌مان باشد.» او در صحبت‌هایش به حرفهای ستاد فرماندهی عملیات مدیریت بیماری کرونا اشاره کرد و ادامه داد:«آقای دکتر زالی اتفاقا اعلام کرده‌اند که مردم تهران هنوز متوجه خطر نشده‌اند و هنوز آنقدر در خیابان‌ها رفتوآمد هست که انگار نمی‌دانند چه اتفاقی افتاده و چه کار باید بکنند. در این شرایط اگر بخواهیم روی شادی تمرکز کنیم و اینکه موضوع بیماری به کنار برود و در حاشیه قرار بگیرد ممکن است اتفاقا گمراه‌کننده باشد. در شرایط فعلی کاری که باید بکنیم این است که اطلاع‌رسانی خوبی در مورد ریسک و خطر داشته باشیم. باید خطر را بشناسیم، انکارش نکنیم و ابعادش را به صورت واقعی درک کنیم؛ نه به صورت انکار شده و نه کمرنگ شده.»
توکلی معتقد است که در مرحله اوج گرفتن اپیدمی، «نگرانی کمک می‌کند، مراقب‌تر باشیم» و همین موضوع است که باید مورد توجه و تاکید باشد و چه بخواهیم و چه نخواهیم صحبت از شادی و حفظ روحیه باید در کنار این موضوع مورد توجه قرار گیرد نه اینکه تبدیل به مرکز توجه شود:«الان مهم‌ترین وظیفه رسانه، مسوولی که پشت تریبون حرف می‌زند و روحانی که بالای منبر صحبت می‌کند؛ یعنی مهم‌ترین وظیفه همه ما این است که این زنجیره انتقال ویروس را در سطح جامعه قطع کنیم و این با شاد بودن به تنهایی قابل انجام نیست. بله شاید برای مدتی افراد لازم باشد که در قرنطینه خانگی بمانند و باید بتوانند روحیه خودشان را حفظ کنند اما در این دوره‌ای که هستیم اول باید بتوانیم مخاطرات را به مردم آموزش دهیم.»
بهداشت روانی و گذر از بحران
«جامعه جهانی در حال گذر از یک بحران است؛ بحرانی که یک ویروس توانسته به بدنه اقتصاد همچنین بهداشت و سلامت مردم لطمه وارد کند. بنابراین در این شرایط بهتر است که از فضای مجازی به بهترین شکل در جهت حفظ بهداشت روانی خود استفاده کنیم.»
ناصرقاسم‌زاد، روان‌شناس کمی متفاوت از توکلی به این موضوع نگاه می‌کند. از نظر او برای گذر از بحران چاره‌ای جز اندیشیدن به سلامت روان نیست: «طبیعتا قشر جوان امید به زندگی بالایی دارد و راه‌اندازی چنین چالش‌هایی توسط آنها در فضای مجازی گاهی فشارهای سنگین وارد بر جامعه را کم می‌کند و گذر از چنین بحران‌هایی را راحت‌تر می‌کند؛ زیرا بخش مهم ماجرا کاهش اضطرابی است که در جامعه به وجود آمده است.» با این توصیف به نظر او آنچه جرقه‌اش در شبکه‌های اجتماعی خورد و تبدیل شد به چالش لبخند و بعد ویدیوی کادر درمان، واکنشی است که باید از آن به عنوان یک واکنش کاملا طبیعی در مواجهه با استرس و غم یاد کرد:«در شرایط بحران، استرس و فشار روانی زیادی در جامعه به وجود می‌آید که طبیعتا محصول این استرس و فشار روانی غم و ناامیدی در جامعه است. از آنجایی که این شرایط را فقط با شادی، امید و همدلی می‌توان تحمل کرد، رفتارهای توام با شادی ناخودآگاه در اذهان مردم متواتر می‌شود. این یک رفتار طبیعی است به نام دفاع روانی که در اکثر مواقع در اوج ناامیدی و فشارهای روحی و جسمی سعی دارد امیدواری و اعتقاد به خداوند برای گذشت از دوران پر خطر را به یک نوعی در ذهن ما شکل دهد.» خلاصه همه اینها از نظر او این است که شایعات را کنار بگذاریم و واقعیت را در نظر بگیریم و تا گذر از این وضعیت فوق‌العاده به فکر روح و روان نزدیکان و دوستان و به خصوص کودکان باشیم.
شیوا دولت‌آبادی، روان‌شناس دیگری است که موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهد. او در این میان به نقطه سومی هم اشاره دارد؛ اینکه در این مرحله که استرس‌ها و خستگی‌های روانی در حال اوج گرفتن هستند اما می‌توان دید که بسیاری از مردم رو به همدلی آورده‌اند و در واقع در حال یادگیری نوعی دیگر از زندگی اجتماعی هستند:«این مرحله‌ای است که داریم از آن زندگی اجتماعی را می‌آموزیم و هم مرحله‌ای است که با تجربه‌های تلخ همراه شده است.» در چنین شرایطی به نظر او در خط مقدم مبارزه دو دلیل برای شادی می‌توان متصور شد: کمک به درمان بیماران و ترخیص بهبودیافتگان و البته دلگرمی دادن به خودشان و همکاران:«بشر به شکل‌های مختلفی شادمانی خودش را بیان می‌کند هر چند قرار نیست شاهد صحنه‌هایی مبتذل یا دور از اخلاق باشیم چون به هر حال کدهای عرفی و اخلاقی ما با بسیاری از کشورهای دیگر متفاوت است اما در مورد کسی که دست می‌زند، هورا می‌کشد، دور خودش می‌چرخد یا می‌خواهد دیگران را شادمان کند و از استرس آنها بکاهد، باید گفت شادی هم می‌تواند گاهی از برخی مرزهای سنتی‌اش عبور کند.»
برای نقدهایی که احتمالا به کار تیم پزشکان وارد می‌شود، دولت‌آبادی توضیحی دارد؛ اینکه هیچ یک از این سفیدپوشان نیستند که صحنه‌های تلخی را در این روزها ندیده باشند و برای همین باید هدف آنها را در ذهن داشت:«آدم در این شرایط باید مثبت نگاه کند و هدف این کار را ببیند. حتما کسی که ساعت‌های طولانی در بیمارستان کار کرده و با صحنه‌های مقابله با بیماری مواجه شده خودش چندان شاد نیست، احتمالا دارد این کار را برای بالا بردن روحیه بیماران و همکارانش انجام می‌دهد.»
انتهای پیام/ ۱۵۱
برچسب ها :کرونا ، وزارت بهداشت ، وزیر بهداشت ، ویروس کرونا
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰