دیپلماسی یا میدان؟

گروه سیاسی سورپرس – *دکتر سوسن صفاوردی؛ انتشار مصاحبه وزیر محترم خارجه آقای دکتر ظریف و گمانه زنی های گروه های  مختلف سیاسی و طرفداران آنان  مجددا فضای جامعه را ملتهب کرد و از آنجا که هر کس بدنبال ماهی خود از این آب گل آلود است، اصول کلى فداى جزء می‌شود و گروه هاى مختلف سیاسى با چینش هدفمند و  معنى دار  تلاش مى‌کنند، پیروزى و یا ناکامى در امور را به دیگرى تسرى دهند. و طبق معمول آنچه در این‌میان‌ کمتر مورد تامل قرار می‌گیرد، ضرورت توجه به یک اجماع در سیاست خارجی برای موفقیت دستگاه‌های مختلف ذیربط در پیشبرد اهداف یک کشور در مسیر تامین منافع ملت است.از لایه هاى مختلف صحبت هاى وزیر محترم خارجه فقدان این اجماع بعلت وجود دست هاى پنهان که هر دو جبهه  «میدان و دیپلماسى» از آن متضرر شده اند، استنباط می شد.

با یک نگاه منصفانه و پرهیز از قضاوت هاى سیاست زده مشخص خواهد شد در شرایط آنارشیک امروز نظام  بین الملل توانمندی میدان یا به عبارتی نظامی ضرورتی غیر قابل انکار است ، ضمن انکه هیچ جنگی در میدان‌ به قرارداد برای صلح نرسیده است ! و میدان غالبا زمینه موفقیت اهداف دیپلماتیک بوده است.

لذا دیپلماسی و میدان دو ستون ضروری در سیاست خارجی هستند که در نتیجه تعامل و همکاری تنگاتنگ ،خدمت به منافع یک ملت را ممکن می کنند. هیچ ساختمانی با یک ستون مقاوم و‌ مستحکم‌ نیست، ایمنی و  مقاومت  در عرصه سیاست خارجى نیز  در گرو  این دو ستون است.

*عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی

انتهای پیام/ ۱۰۱