مهدی عسکری‌پور افزود: احساس ارزشمندی به استعداد و توانایی‌های فردی تعبیر می‌شود؛ گاه آدمی این ارزشمندی را به افکار و نقطه‌نظرات دیگران وابسته می داند، بنابر این اقدام به رفتارهای مورد تایید جامعه می‌کند؛ به عنوان مثال استفاده از اتومبیل گرانقیمت به منظور پذیرش و تایید در جامعه و همچنین کسب اعتبار و احترام مورد توجه قرار می‌گیرد.

وی تصریح کرد: رقابت‌طلبی و دستیابی به ارجحیت (در مقام مقایسه) نیز یکی دیگر از دلایل بروز حسادت و تجمل‌گرایی است. در واقع احساس لذت ناشی از برد و جلب توجه آدمی را به سمت چشم و همچشمی و تجمل‌گرایی سوق می‌دهد.

به گفته این مدرس دانشگاه، این موفقیت منجر به رضایت درونی نیز نمی‌شود زیرا فقط با هدف جلب توجه انجام می‌پذیرد.

وی تاکید کرد: فقدان خودشناسی نیز بر بروز حسادت و چشم و همچشمی اثرگذار است؛ آدمی با عدم شناخت ظرفیت‌های وجودی بر عناصر ظاهری تکیه می‌کند و این امر سبب گرایش به تجمل‌گرایی می‌شود.

این مشاور یادآور شد: به عنوان مثال یک شخصیت علمی همچون پروفسور مجید سمیعی برای معرفی شخصیت خود نیازمند تظاهر و خودنمایی با استفاده از مصرف کالاهای لوکس و… نیست؛ زیرا براساس ظرفیت و توانمندی‌های درونی شناخته شده است.

عسکری‌پور خاطرنشان کرد: گاه دستیابی به برخی اهداف و مقاصد اجتماعی و … نیز با بهره‌گیری از حفظ عناصر ظاهری محقق می‌شود و بر این اساس سبب رواج ظاهرسازی، حسادت، چشم و همچشمی و تجمل‌گرایی و آمیختگی با فرهنگ کشور است.

این کارشناس درخصوص پیامدهای روانی این پدیده نیز اظهار داشت: ناامیدی و افسردگی یکی از مهمترین آثار و نتایج تجمل‌گرایی است؛ در حقیقت گرایش به تجمل‌گرایی با هدف پذیرش و کسب تایید جامعه گاه محقق نمی‌شود و این امر موجب ناامیدی و افسردگی است.

انتهای پیام/ ۱۰۱