آب را نمی‌شود به حساب ریخت!

گروه اجتماعی سورپرس: مهدی جابری؛ نویسنده و روزنامه‌نگار در شهرنامه نوشت: این وسط، کسی معاند نیست. نه من که می‌نویسم و نه آن کودکی که در آغوش مادر یا پدر، تشنگی را تاب می‌آورد. بعید می‌دانم که آب خواستن، نشانه دشمنی باشد؛ یا حتی هواخواهی نشانه معاند بودن! آب و هوا اولین حق مردمی است که به خاطر همه ایرانی‌ها، سال‌های سال گلوله خوردند اما حالا یک لیوان آب خوردن ندارند.

چه می‌شود اگر نگاه امنیتی را کنار بگذاریم. چه می‌شود اگر آقایان دولتی به جای چشم امید داشتن به اعزام نیروی نظامی، وزیر نیرو را با همه قدرت، تجهیزات و اختیارات عازم خوزستان کنند. چه خوب است که به جای قطع کردن اینترنت، آب را وصل کنیم و راه‌حل مشکلات مردم تشنه را در وزارتخانه‌های نیرو و کشاورزی بدانیم نه وزارت ارتباطات.

کاری از دست ما مردم ساخته نیست. ما این روزها از سراسر ایران فقط نظاره‌گر هستیم. آب را نمی‌شود به حساب ریخت! وگرنه حساب خوزستان به همت مردم پر از آب می‌شد.

حالا تنها امیدمان این است که یزید نفس‌های آخرش را می‌کشد. زینب خوزستان به زودی از میان خیمه‌های آتش در خیابان‌ها عبور می‌کند تا روایتگر ظلم دولت یزید و پایداری و مقاومت فرزندان ایران باشد.

خوزستان در پی آب است و دولت در خواب.

انتهای پیام/۱۰۱