«کرونا» و زنجیری که با بی‌تفاوتی پاره شده است!

گروه  اجتماعی سورپرس: بیماری کرونا چندین ماه است که در دنیا جولان می‌دهد و نزدیک ۵ ماه است که کشور ما را حسابی درگیر خود کرده و زندگی فردی و اجتماعی همگان را به انحاء مختلف تحت الشعاع خود قرار داده است. فوت بیش از ۱۰۰۰ نفر با کرونا در هفته ای که گذشت، زنگ خطر و آژیر قرمز را برای مردم ایران بصدا در آورده است.

ناشناخته بودن ویروس کرونا و پیچیدگی آن به حدی است که علیرغم تمام تلاش‌های حوزه سلامت و پزشکی، هنوز علم پزشکی نتوانسته خود را بر این ویروس کشنده مسلط کند و در این مدت کرونا قربانیان زیادی را در سراسر جهان گرفته است.

هرچند که هر از گاهی از تولید واکسن کرونا در آزمایشگاه‌های مختلف در گوشه و کنار جهان خبر‌هایی منتشر می شود و خود این موضوع می‌تواند اتفاق خوب و خوشایندی باشد،اما به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و متخصصان حوزه سلامت ویروس کرونا حالا حالا مهمان این کره خاکی خواهد بود.

چیزی که شاید بتوان گفت بیشتر از هر موضوع دیگری بدان پرداخت شده است، کمبود تخت بیمارستانی برای بستری بیماران کرونایی و خستگی طاقت فرسای که در پزشکی که متاسفانه با قصور و سهل انگاری عده زیادی از مردم کار را سخت‌تر کرده است.

هرچند شاید قاطبه مردم منتظر بودند که باشیوع گرما شیب شیوع ویروس کرونا کندتر از قبل شود، اما متاسفانه در چند هفته اخیر آژیر قرمز در سراسر کشور به صدا درآمده است. هر روز به شهر‌های وضعیت قرمز و هشدار اضافه می‌شود؛ و این نگرانی وجود دارد علیرغم وجود دیدن آمار و ارقام مرگ و میر و مبتلایان روزانه، گویا هنوز این ویروس قاتل از سوی جدی گرفته نشده است. و بدون تردید با نزدیک شدن به فصل پاییز و شیوع سرماخوردگی و آنفولانزا می توان جولان جدی برای این بیماری متصور بود.

استفاده از ماسک و دستکش و ضدعفونی دست‌ها از ابتدایی‌ترین کار‌ها برای مقابله با ویروس منحوس کروناست که عده‌ای از مردم کشورمان متاسفانه هم این را جدی نمی‌گیرند. هر چند به گفته برخی از کارشناسان حوزه سلامت لزوما نیازی به ماسک مجهز و بیمارستانی هم نیست و با استفاده از پارچه و دستمال هم می شود از تماس مستقیم دهان و بینی جلوگیری کرد.

باید متذکر شد که در این شرایط سخت و حساس نباید به سادگی از کنار هشدار‌های سازمان بهداشت جهانی و وزارت بهداشت گذشت. اکنون در برهه‌ای قرار داریم که لحظه به لحظه و مخصوصا در اماکن عمومی، سلامت شهروندان در معرض خطر قرار گرفته است، و در این خصوص باید تک تک افراد جامعه در قبال همنوعان خود احساس مسئولیت و وظیفه کنند.

در چند هفته گذشته با توجه به افزایش آمار مبتلایان به کرونا و همچنین افزایش مرگ و میر‌ها دولت و مسئولان وزارت بهداشت بار‌ها هشدار داده‌اند که با چنین وضعیتی مجبورند محدودیت‌ها را دوباره برگردانند. از پانزدهم تیرماه سالجاری نیز استفاده از ماسک در اماکن عمومی و برای استفاده کنندگان از وسایل حمل و نقل عمومی و همچنین مراجعات در ادارات، فروشگاه ها، مراکز خرید و… اجباری شده است. اما با این حال اما هنوز فاصله زیادی با وضعیت عادی داریم و وضعیت قرمز و خطرناک خارج همچنان در بیخ گوشمان و کمین کرده تک تک ما است.

رسانه‌ها بدون تردید در شرایط کنونی می‌توانند کمک شایان توجهی به فرهنگسازی و آگاهی بخشی به مردم در رعایت کردن نکات بهداشتی از سوی مسئولان و مخصوصا متولیان وزارت بهداشت کنند که خوشبختانه می‌توان گفت این کار را خوب انجام می‌دهند ولی باید بیشتر از این اثرگذار و موقعیت شناس باشند و در این راستا شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی هم می‌توانند مثمر ثمر باشند.

نباید فراموش کرد در حالیکه کرونا آسیب‌های زیادی هم به کسب و کار مردم و اقتصاد جامعه وارد کرده است، امید دادن و انگیزه دادن به مردم در وضعیت بحران از سوی مسئولان و رسانه‌ها موضوعی بسیار مهم و حائز اهمیت است.

مردم و مسئولان با کمک حلقه واسط که رسانه‌ها است باید پازلی را تشکیل دهند که با برنامه‌ریزی صحیح، ارائه پیام و اطلاعات دقیق و به موقع و همچنین امید دادن بتوان شرایط عبور از دوران کرونایی را قابل تحمل‌تر کرد. در عین حال باید به هشدار‌ها و پیام‌های وزارت بهداشت توجه کافی و وافی داشت و نباید این امر مورد غفلت واقع شود.

ویروس کرونا امروز یک تنه یک جهانی را درگیر خود کرده و می‌توان گفت جنگ جهانی نابرابری را به‌راه انداخته است. این مهمان ناخوانده در کشور ما تا کنون جان بیش از ۱۲ هزار نفر را گرفته است که شاید با یک مقدار مراقبت بیشتر می‌توانستیم این آمار را تا حدود زیادی کاهش دهیم، اما افسوس…

بدون تردید هم اکنون به یک عزم ملی نیاز داریم که هر فرد با خود مراقبتی در وهله اول، همچنین کمک به ضدعفونی و گندزدایی محیط پیرامون و اجتماع و داشتن مسئولیت در خصوص یکایک افراد کمک کنیم با عزم جدی و با توکل بخدا باری که بر دوش کادر درمانی، پزشکان و پرستاران خدوم و ارزشمند است را کمتر کنیم تا از وضعیت قرمز امروز خارج شویم و بارقه های امید را دوباره در جامعه با چشم دل ببینیم.