نقش اکتشاف در افزایش قدرت چانه زنی برای سهمیه گیری در اوپک

به گزارش سورپرس، مدیریت اکتشاف نفت در کشور با وجود سهم ۵ درصدی از کل بودجه شرکت ملی نفت، عملکرد قابل ملاحظه‌ای طی سال‌های گذشته داشته و در سال ۲۰۱۹ هم یک‌چهارم مجموع اکتشاف‌های جهان به نام ایران ثبت شده است.

در این شرایط و با وجود حضور درخشان ایران در زمینه میزان کشف ذخایر هیدروکربوری در جهان و اهمیت این موضوع برای افزایش تولید نفت، حجم فروش و صادرات نفت طی ماه‌های گذشته کاهش یافته است.

البته علی‌رغم افت حجم صادرات نفت، تحلیلگران حوزه انرژی معتقدند که این موضوع نباید تاثیری در فعالیت‌های اکتشافی ایران داشته باشد، چون رشد حجم ذخایر هیدروکربوری کشور علاوه بر افزایش قدرت چانه‌زنی برای سهمیه‌گیری در اوپک (سازمان کشورهای صادرکننده نفت)، برای ثبات جایگاهمان در صنعت نفت، حیاتی است.

مرتضی بهروزی فر، کارشناس ارشد حوزه انرژی هم که از موافقان تداوم فعالیت‌های اکتشافی در زمینه ذخایر انرژی است، با اشاره به ضرورت تداوم این فعالیت‌ها به خبرنگار ما می‌گوید: اگر بخواهیم جایگاهمان را در صنعت نفت جهان به عنوان یکی از بزرگترین دارندگان ذخایر نفتی و تولیدکنندگان عمده نفت حفظ کنیم، مجبوریم که ذخایر قابل اتکایی داشته باشیم.

بهروزی‌فر می‌افزاید: این توجیه که به دلیل اعمال تحریم‌ها و افت صادرات نفت باید حجم فعالیت‌های اکتشافی خود را کاهش دهیم یا متوقف کنیم، منطقی نیست.

او ادامه می‌دهد: برای حفظ و نگهداری ظرفیت تولید، اکتشاف در زمینه منابع نفتی و گازی جدید باید تداوم داشته باشد.

به گفته این کارشناس ارشد حوزه انرژی، میزان اکتشافات در زمینه نفت و گاز باید به اندازه‌ای باشد که در صورت لغو یا تعلیق تحریم‌ها در کوتاه ترین زمان ممکن، به حجم قبلی تولید برسیم.

بهروزی فر اظهار می‌کند: تداوم فعالیت‌های اکتشافی پیش از امضای برجام موجب شد که پس از لغو تحریم‌ها و با گذشت کمتر از ۶ ماه، تولید نفت به حجم قبلی رسید و اگر انجام اکتشاف‌های جدید نبود، بازگشت به حجم قبلی امکان پذیر نبود.

او بیان می‌کند: نباید به بهانه کاهش حجم صادرات و فروش نفت، فعالیت‌های اکتشافی در زمینه نفت وگاز را کاهش دهیم و اکتشاف باید بی‌وقفه ادامه یابد.

این کارشناس ارشد حوزه انرژی ضمن تاکید بر اهمیت افزایش ذخایر نفتی می‌گوید: از این شاخص می‌توان به عنوان اهرمی برای گرفتن سهمیه از اوپک استفاده کرد.

بهروزی فر ادامه می‌دهد: رشد منابع نفتی در بحث سهمیه بندی اوپک مساله بسیار مهمی تلقی می‌شود اما موارد دیگر هم در این سهمیه‌بندی موثر هستند، به عنوان مثال سهمیه ونزوئلا در اوپک با وجود ذخایر قابل توجه در حوزه انرژی، قابل مقایسه با عربستان نیست.

او اضافه می‌کند: زمانی که پشتوانه قوی و قدرتمندی در زمینه ذخایر نفتی و گازی داشته باشیم قدرت چانه‌زنی ما به صورت چشمگیری افزایش می‌یابد و می‌تواند در سهمیه‌گیری اوپک نقش مهمی ایفا کند، بنابراین باید در این زمینه فعالیت بیشتری داشته باشیم.

انتهای پیام/ ۱۰۱