مولکولی که عملکرد مغز و نخاع را بازیابی می‌کند

به گزارش سورپرس، پژوهشگران با الهام از روش اتصال سلول‌های مغز، یک پل مولکولی ایجاد کردند که امکان تعاملات جدید را فراهم می‌کند و راهی برای بازسازی و ترمیم مدار عصبی ارائه می‌دهد. این طرح را می‌توان گسترش داد تا همه انواع سلول را به هم متصل کند و یا اتصالاتی را در برخی از اختلالات مانند صرع از بین ببرد.

مولکول موسوم به “Cerebellin-1″، مولکولی است که چندین سلول عصبی را به هم متصل می‌کند که سیگنال‌ها را به نقاط اتصال خاصی موسوم به “سیناپس‌ها” می‌فرستند. به همین دلیل، Cerebellin-1 و پروتئین‌های مرتبط موسوم به “تنظیم‌کننده‌های سیناپتیک”(synaptic organisers)، در ثبت شبکه گسترده اتصالات مربوط به عملکرد سیستم‌های عصبی، ضروری هستند.

پژوهشگران تصمیم گرفتند تا با برش و قرار دادن برخی از عناصر ساختاری مولکول‌های تنظیم‌کننده‌ متفاوت، مولکول‌های جدیدی با ویژگی‌های اتصالی متفاوت تولید کنند. یکی از مولکول‌های تولید شده موسوم به “CPTX” نشان داد که قابلیتی عالی در سازمان‌دهی اتصالات نورونی سلول دارد.

“رادو آریسسکو”(Radu Aricescu)، از پژوهشگران این پروژه گفت: آسیب رسیدن به مغز و نخاع‌، اغلب به از دست رفتن اتصالات نورونی و مرگ سلول‌های عصبی منجر می‌شود. پیش از بروز مرگ عصبی، فرصت بازگرداندن این فرآیند وجود دارد. ما مولکولی ابداع کرده‌ایم که باور داریم می‌تواند به ترمیم و جایگزینی اتصالات نورونی با روشی ساده و کارآمد کمک کند. ما کارآیی این مولکول را در موش‌هایی که به بیماری یا آسیب دچار شده بودند و سیناپس یا نورون آنها از بین رفته بود، آزمایش کردیم.

پژوهشگران تاکید کردند که هنوز باید بررسی‌های بسیاری انجام شوند تا کارآیی این یافته‌ها روی انسان نیز تایید شوند. آنها باور دارند که این نتایج می‌توانند امکان بازسازی اتصالات آسیب‌دیده را فراهم کنند و برای بررسی اختلالات مرتبط با کاهش اتصالات عصبی مورد استفاده قرار بگیرند.

آریسسکو افزود: تنظیم‌کننده‌های سیناپتیک بسیاری وجود دارند که در مغز و نخاع کار می‌کنند؛ به همین دلیل ما با دیدن نتایج این پژوهش بسیار خوشحال شدیم. ما نشان دادیم که می‌توانیم اتصالات نورونی که پیام‌ها را ارسال و دریافت می‌کنند، بازیابی کنیم. از همین روش‌ها می‌توان برای از بین بردن اتصالات نیز استفاده کرد. این پژوهش، کاربردهای بسیاری در ترمیم نورون‌ها خواهد داشت.

این پژوهش، در مجله “Science” به چاپ رسید.

انتهای پیام/۲۳۴