کد خبر : 89271
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱ آذر ۱۴۰۰ - ۱۰:۴۷
-

مرگ هزینه‌بر است اما شما امر کنید می‌میریم!

مرگ هزینه‌بر است اما شما امر کنید می‌میریم!
آلودگی هوا همواره یک معضل اجتماعی به حساب می آمده اما نمی توان آن را از حوزه های سیاسی و اقتصادی جدا ارزیابی کرد.

گروه اجتماعی سورپرسسهیلا طائی امسال هم با نزدیک شدن به زمستان، آلودگی هوا محسوس تر از هر زمان دیگری است؛ حال آنکه از شهریورماه روزهای آلوده بسیاری را تجربه کردیم. اما پیش بینی می شود هر چه به روز های سرد سال نزدیک تر شویم و هر چه مازوت بیشتری بسوزانیم آلودگی هوا بیشتر خواهد شد. اگر از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ میانگین سالیانه غلظت آلاینده ‌هایمان را بررسی کنیم، می‌ بینیم غلظت آلاینده‌ها هر روز بیشتر شده، هر چند که در همین  سال، قانون هوای پاک در ۲۵ تیر ۱۳۹۶ در مجلس به تصویب رسید و در ۱۱ مرداد ۱۳۹۶ از سوی شورای نگهبان تایید و ۲۳ مرداد همان سال از سوی رئیس ‌جمهوری برای اجرا ابلاغ شد.

این قانون مشتمل بر ۳۴ ماده و ۳۹ تبصره است، در این قانون به منابع آلوده‌ کننده هوا و ممنوعیت تردد خودروها و موتورسیکلت‌ های فرسوده پرداخته شده است. موارد بسیاری در این قانون شامل تولید و عرضه سوخت استاندارد، از رده خارج کردن خودروهای فرسوده، ارتقای استاندارد خودرو های نو، تجدید و توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی، تبیین شرایط اضطرار آلودگی هوا، پایش و کنترل آلودگی صنایع، آلایندگی موتورخانه ها و سامانه های احتراق خانگی، بیابان زدایی و مقابله با گرد و غبار، توسعه انرژی های تجدید پذیر و ایجاد شعب تخصصی رسیدگی به تخلفات محیط زیست است؛ طبق این قانون ۱۸ دستگاه مسئول کنترل آلودگی هوا هستند و قانون وظایف همه دستگاه ‌های اجرایی را مشخص کرده است. اما به دلیل که این قانون به درستی اجرا نشده، و دستگاه های مربوطه وظایف خود را به درستی ایفا نکردند عملا مشکل آلودگی هوا از میان نرفته که هیچ، هر روز هم وسعت آن بیشتر شده است.

آمارهای وحشتناکی از وضعیت آلودگی هوا و تاثیر آن بر مرگ و میر و نیز هزینه های بسیار برای مردم و وزارت بهداشت وجود دارد. به بخشی از این آمار توجه کنید: سهم منابع آلاینده در تهران به این صورت است که منابع متحرک با سهم ۶۰ درصدی دارای بالاترین سهم از آلایندگی ذرات معلق هستند، سهم منابع ثابت در آلودگی هوای تهران ۴۰ درصد است، کامیون‌ها ۱۵٫۷ درصد، اتوبوس‌ ها به جز اتوبوس‌ های شرکت واحد ۷٫۴ درصد، اتوبوس‌ های شرکت واحد ۵٫۷ درصد، مینی‌ بوس‌های دیزلی ۴ درصد، خودرو های سواری ۱۴ درصد و موتور سیکلت ‌ها ۱۰ درصد در تولید آلایندگی نقش دارند. البته در کلانشهر هایی همچون اصفهان عمده آلودگی هوا به دلیل سوخت مازوت است و اخطار های بسیار به کارخانجات مصرف کننده مازوت، استفاده از آن را کاهش نداده. از سوی دیگر آمار مرگ و میر را داریم که نشان می دهد سالانه در حدود ۲۱ هزار نفر در ایران در اثر آلودگی هوا می ‌میرند، آلودگی هوا هزینه یک و نیم میلیارد دلاری روی دوش کشور گذاشته است و هزینه های هنگفتی به زندگی مردم تحمیل می کند.

 براساس آمار وزارت بهداشت در شهر های آلوده میانگین عمر افراد پنج سال کمتر از متوسط کشور است و این نشان ‌دهنده تاثیراتی است که مشکلات شهرهای صنعتی روی زندگی و سلامت مردم می ‌گذارد. بر اساس این آمار۳۰ میلیارد دلار هزینه اقتصادی آسایش از دست‌ رفته ناشی از آلودگی هوا در سال ۱۳۹۹ بوده، این درحالی است که با تامین اعتبارات نوسازی حمل‌ و نقل عمومی، تمرکز بودجه بر حمل ‌و نقل برون شهری که کاملا مغفول مانده، گسترش مسیر های مترو، افزایش مسیر های دوچرخه، بهبود کیفیت بنزین و از همه مهمتر اجرای دقیق قانون هوای پاک می‌ توان بخش اعظمی از آلودگی ‌ها را کاهش داد.

گزارش وضعیت هوای جهانی توسط دو گروه HEI و IHME با هدف ارائه اطلاعات جامع جهانی درمورد وضعیت آلودگی هوا در شهرها و کشورهای جهان تهیه و در سال ۲۰۲۰ منتشر شد. آمار ارائه ‌شده در ایران گزارش نشان می ‌دهد، طی سال ۲۰۱۹ و در سطح جهانی، رتبه آلودگی هوا از پنجمین عامل خطر برای مرگ زود رس به رتبه چهارم افزایش یافته و همچنین از تاثیر بسیاری از عوامل خطر و بیماری‌ های مزمن شناخته ‌شده چون چاقی، دیابت، کلسترول بالا و… فراتر رفته است.

برآورد این مطالعه نشان می ‌دهد در سال ۲۰۱۹، مواجهه با آلودگی هوا منجر به مرگ زودرس ۶ میلیون و ۶۷۰ هزار نفر در جهان شده است. میزان برآورد شده مرگ زودرس ناشی از آلودگی هوا حدود ۱۲ درصد از کل آمار مرگ ‌و میر جهانی است که شامل مرگ ‌و میر ناشی از آلودگی هوا در محیط ‌های بسته و آلاینده‌ ها در هوای آزاد بوده است. نرخ مرگ ‌و میر ناشی از آلودگی هوا نسبت به مرگ ناشی از تصادفات رانندگی در جهان بیشتر است.

آلودگی هوا. هوای آلوده

به نظر می رسد درک درستی از وضعیت موجود وجود ندارد، بسیاری شهرداری ها را مسوول این وضعیت می دانند و شهرداری ها داد بر آورده اند که به غیر از ما ۱۷ دستگاه دیگر مسوول هستند حالا که آنها کاری نمی کنند پس ما هم کاری نمی کنیم! و اینگونه است که به دلیل عدم درک درست از وضعیت موجود بین مسئولان و تصمیم ‌گیران تنها به تشکیل جلسه به صرف شیرینی و میوه بسنده می شود. مسوولان می نشینند اوضاع موجود را بررسی می کنند.

از آمارهایی که در اینترنت جستجو کرده اند حرف می زنند اظهار تاسف می کنند و تمام! و اینجاست که  اقدام موثری در جهت مقابله با این وضعیت صورت نمی‌ گیرد. مثلا نیاز تهران  به ۱۰ هزار دستگاه اتوبوس دیده نمی شود، مازوت سوزی در اصفهان اهمیتی ندارد، وضعیت اقلیمی و کاهش بارش ها در نظر گرفته نمی شود و در این میان آنچه بیش از همه در این وضعیت به ذوق می زند، بی ارزش بودن جان آدمی است، چه بر اثر کرونا بمیریم، چه تصادف و چه آلودگی هوا انگار نه انگار که یک انسان، یک سرمایه از دست رفته است. انگار نه انگار یک خانواده داغدار شده و انگار نه انگار مرگ هزینه بر است.

آری مرگ هزینه بر است برای آدمی که به راحتی بر اثر آلودگی هوا از دست می رود، هزینه های بسیاری صورت گرفته است از هزینه تحصیل گرفته تا درمان، این فرد یک سرمایه اجتماعی است نباید به این راحتی از بین برود. اما کو گوش شنوا!

*کارشناس ارشد مسائل اجتماعی و شهری

انتهای پیام/۱۰۱

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.