درگذشت یک استاد دانشگاه به‌دلیل کرونا

به گزارش سورپرس؛ دانشگاه سمنان در پیامی با اعلام خبر درگذشت اسماعیلی نوشت: «متأسفانه با نهایت تأثّر و تأسّف مطلع شدیم همکار عزیز و پرتلاش‌مان، سرکار خانم دکتر عصمت اسماعیلی، عضو محترم هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان پس از تحمل یک دوره بیماری، آسمانی شدند.

بدین وسیله با نهایت اندوه، مصیبت وارده را به کلیه همکاران گرامی، دانشجویان ایشان و خانواده محترم‌شان تسلیت گفته و از درگاه ایزد منان برای آن مرحومه، علوّ درجات و برای بازماندگان، صبر و شکیبایی آرزومندیم.

روحش شاد و یادش گرامی»

بهادر باقری، معاون گسترش زبان فارسی در دانشگاه‌های خارج از کشور در وزارت علوم نیز در یادداشتی در پی درگذشت عصمت اسماعیلی نوشته است: «سفر به خیر گل من که می‌روی با باد/ ز دیده می‌روی اما نمی‌روی از یاد

خبر، فرصت تیغ با سینه بود/ خبر، پتک سنگین در آیینه بود

دریغا دریغ که روزت را با خبر تلخ و جانکاه پرکشیدن دوست و همکلاسیِ قدیمی و صمیمی­‌ات، همکار فرهمند، پرشور و جان آگاهت، خانم دکتر عصمت اسماعیلی آغاز می‌کنی و چاره‌ای جز باور آن نداری. همان‌گونه که سفرِ بی‌بازگشت قیصر و سیامک عرب و حسین‌ پورچافی و حسین محمدی را باور کردی و پذیرفتی و نام و یاد سبزاسبزشان، دست از سر دلت برنمی‌دارد و

یاد دلنشینت ای امید جان/ هر کجا روم روانه با من است

اگر به دست من‌افتد، فراق را بکشم/ که روز هجر، سیه باد و دودمان فراق

برمی‌گردی به سال ۱۳۶۷ و کلاس‌ها و راهروهای دلباز دانشگاه تهران، دختری عفیف و کوشا و خندان‌روی و دانشجویی به تمام معنا می‌بینی از زنجان با لهجه‌ای شیرین و کیف و کتاب به دست و جدی و جویا و پویا برای آموختن و فرارفتن از مرزهای میان‌مایگی و ورود به عرصه دانایی و پرسشگری. در دوره‌های ارشد و دکتری نیز او را سرآمد می‌بینی و آن‌گاه در کسوت استادی در گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان و استاد اعزامی وزارت علوم به کشورهای سوریه، سوئد و مجارستان، که درخشش و جوشش بی پایان و خستگی‌ناپذیرش، زبانزد خاص و عام است.

هرجا بود و رفت و سایه افکند، چراغ‌های بی‌شمار برافروخت و جان‌های بی‌شمار را از عطر و نور دانش و ادب و فضیلت سرشار کرد؛ شاگردان فراوانی در ایران و کشورهای دیگر در مکتب پرفیض خود پرورد و به کمال رساند و دیشب نهال ترد وجودش در برابر هجومِ سَمومِ جان‌شکار ویروس تازه از گرد راه رسیده، تاب نیاورد و پس از روزها تحمل درد، که با آن بیگانه نبود، جان عاریت، تسلیم دوست کرد و به تمام افق‌های باز پیوست و پشت حوصله نورها دراز کشید.

یقولون ان الموت صعب علی الفتی/ مفارقه الاحباب والله اصعبُ*

صمیمانه و سوگمندانه، این هجران ماتم‌بار و جان‌شکار را به خانواده داغدار، همکاران، شاگردان و ارادتمندان آن مهربانوی یگانه و دردانه تسلیت می‌گویم و برای ایشان از درگاه خداوند متعال، آرامش و بخشش بی پایان و برای خانواده و همکارانشان و خودمان، شکیبایی و اجر آرزومندم.

روانش مینوی و یاد شیرینش، زمزمه همیشه اهل دل و دانش باد!

بهادر باقری
اول اردیبهشت‌ماه جلالی ۱۳۹۹
*ترجمه شعر عربی منسوب به علی (ع):
گویند مرگ جوان بسیار دشوار و سنگین است، اما هجران دوستان از آن دشوارتر است.»

کتاب «آموزش زبان‌ فارسی به مجارستانی‌ها» به‌جامانده از عصمت اسماعیلی است که سرویراستاری بخش فارسی و تالیف بخشی از متون فارسی آن را برعهده داشت.

انتهای پیام/ ۱۵۱