کد خبر : 39061
تاریخ انتشار : سه شنبه ۸ مهر ۱۳۹۹ - ۰:۴۶
-

جانباختگان کرونای ایران بیش از «مبتلایان» کره‌جنوبی!

جانباختگان کرونای ایران بیش از «مبتلایان» کره‌جنوبی!
چندین دهه است تخصص گریزی و عقلانیت زدایی در مدیریت همچون خوره به جان کشور افتاده است. گاهی فکر می‌کنم به جای هیئت دولت یک دولت هیئتی داریم.

گروه اجتماعی سورپرسمحمدرضا‌ تهمک؛ بازخوانی تجربه سیاستگذاری نیم قرن اخیر کره جنوبی که همپا و حتی در گام نخست واپس تر از ایران فرآیند توسعه را آغاز کرد، می تواند برایمان حامل پیام هایی معنادار باشد. کره که در دهه اول آغاز توسعه اش از نظر اقتصادی از ایران ضعیف تر بود، کارگرانش را برای اشتغال به ایران می فرستاد. اکنون، نه تنها از نظر اقتصادی، صنعتی، رفاهی و سلامت از ایران جلوتر است، بلکه الگویی موفق به حساب می آید. به نظر می رسد مهمترین تفاوت برنامه ریزی و سیستم مدیریتی ایران و کره در میزان عقلانیت و ایدئولوژی است.

یک نمونه آن، که پررنگی ایدئولوژی در مدیریت در ایران و عقلانیت در کره جنوبی را نشان می دهد، مدیریت بحران کرونا است. این مقایسه سیستم های مدیریتی، نه تنها از این نظرکه دو کشور برنامه توسعه را زمانی نزدیک به هم آغاز کردند اهمیت دارد، بلکه، گسترش اولیه و بحران شدن کووید-۱۹ در دو کشور نیز تابع الگویی مشابه، اما مواجهه دو سیستم مدیریتی با آن متفاوت، بوده است.

اول، کره جنوبی و ایران در زمانی مشابه (اوایل اسفند) با افزایش ناگهانی مبتلایان کرونا روبرو شدند، بطوریکه، روزانه گوی سبقت برای دومین کشور دارای بیشترین کرونایی در جهان پس از چین را از یکدیگر می ربودند، تا جایی که مورد تمسخر برخی رسانه ها قرار گرفتند.

دوم، در کره نیز کانون بحران کرونا – بحران به معنای شیوع گستره، نه پراکنده – کلانشهر (دئگو Daegu) محل اجتماعات مذهبی مسیحی و مقاومت اولیه اجتماعات مسیحیان شین چونجی بود.

سوم، در مورد بیماری های حاد تنفسی چون کووید-۱۹ آنچه اهمیت دارد نه میزان تخت‌های بیمارستانی بلکه میزان برخورداری از تخت آی¬سی-یو است که نرخ آن برای ایران ۱۰ و کره جنوبی ۶ / ۱۰ به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر، نزدیک به یکدیگر است. علاوه بر تشابهات، در کره جنوبی جمعیت متراکم، جمعیتی تقریباً ۵۲ میلیونی در وسعتی نزدیک به استان اصفهان، و اقلیم سرد مرطوب نزدیک به شمال ایران، زیستگاهی مناسب برای ویروس کووید-۱۹ است، اما کره جنوبی در مدیریت بحران عقلانی عمل کرد.

پس بحث بر سر نوع مدیریت است. شرم آور آنکه، اکنون میزان «کشته های» کرونا در ایران (حدود ۲۶۰۰۰ نفر) بیشتر از «مبتلایان» کره جنوبی (حدود ۲۳۵۰۰ نفر) است. کل مبتلایان ایران حدود ۴۵۰ هزار نفر و وفات کره جنوبی از کرونا ۴۰۰ نفر بوده است؛ ایران ۱۹ برابر کره جنوبی مبتلاء و ۶۳ برابر آن مرگ و میر داشته است!

کره جنوبی به جای ایدئولوژیک اندیشیدن، عقلانیت را در پیش گرفت، در ۴ اسفند ۱۳۹۸ سریعاً شهر مذهبی دئگو را قرنطینه کرد. رئیس جمهور مون جائه-این وضعیت جنگی و قرمز (بالاترین سطح اخطار) را صادر کرد. برای نشان دادن عدم تسامح در مقابل گروه های مذهبی ای که با سلامت مردم بازی می کردند، شروع به تحقیق و تفحص از گروه های خاطی کرد. اکنون حتی علیه بالاترین رهبر مذهبی مسیحیان شین چونجی آقای لی مان-هی مدعی پیامبری، اعلام جرم کرده و پیامبرشان را به دادگاه فراخوانده است.

در ایران که در ابتدا مقامات کشور بیماری را به شوخی گرفتند و تا اواسط فروردین روزانه وضعیت بحرانی تر می شد، با ورود نسبتاً سختگیرانه و کنترل هرچند نه چندان شایسته دولت آمار مبتلایان روزانه تا اواسط اردیبهشت به حدود ۸۰۰ نفر کاهش یافت. اما با بازگشایی مجدد اماکن مذهبی، تفریحی و بعداً سینماها و… دوباره کرونا اوج گرفت و ظرف دوهفته به روزانه حدود ۲۵۰۰ نفر مبتلاء و بیش از ۲۰۰ نفر کشته رسید. اکنون کشته های یک هفته اخیر کرونا (نزدیک به ۱۳۰۰ نفر) در ایران بیش از ۳ برابر کشته های ۷ ماه اخیر کره جنوبی (۴۰۰ نفر) است! البته اگر آمارهای رسمی ایران دقیق باشد و امیدوارم هموطنان بیشتری از جمعمان کم نشده باشند.

تأسف برانگیزتر آنکه، آقای روحانی دستور بازگشایی برخی مراسم‌ها را داد. و اکنون پیامدهایش را داریم لمس می‌کنیم، گرچه مسئولین زیرکانه از ابتدا گفتند پاییز پرخطری پیش رو است تا اذهان متوجه خطر مرگبار آیین های مذهبی جمعی و تکیه گاه ایدئولوژیک نگهدارنده دولت ایران برای مردم نشود. این موضوعی ساده است که در دین اسلام حفظ جان واجب و برگزاری عزاداری محرم و صفر مستحب است. تصمیم به بازگشایی مجالس مذهبی محرم و صفر نه تصمیمی مذهبی بلکه ایدئولوژیک است با رنگ مذهب، و این عدم عقلانیت ممکن است سونامی مرگ هموطنانمان را در پی داشته باشد.

تفاوت ایران تحت مدیریت ایدئولوژیک با کره جنوبی تحت مدیریت عقلایی در چنین مواردی مشخص می شود. چندین دهه است تخصص گریزی و عقلانیت زدایی در مدیریت همچون خوره به جان کشور افتاده است. گاهی فکر می‌کنم به جای هیئت دولت یک دولت هیئتی داریم. همین است که در ایران به جای آنکه مدیریت بحران داشته باشیم، خود مدیریت است که بحران است، و این بیش از مانند کرونا حیات این تمدن چند هزار ساله را تهدید می کند.

انتهای پیام/ ۱۰۱

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.