«بی نشان»؛ رسانه‌های نوپدید و ایجاد روابط جدید اجتماعی

به گزارش سورپرس، سریال «بی نشان» به کارگردانی راما قویدل این شبها روی آنتن شبکه ی سوم سیماست. سریالی که به لحاظ موضوعی کاملا به روز است. شهاب الدین ادهم از خانواده ای مومن، معتقد، خیر و نیز جانباز جنگ تحمیلی است. او سردبیر یک سایت خبری است و سعی دارد با تهیه ی گزارش ازمفاسد اقتصادی و اجتماعی و افشاگری و اطلاع رسانی عمومی به رسالت اصلی خود در زمینه ی خبرنگاری عمل کند. این در حالی است که خواهرزاده ی او متین نیز صرفا دارای یک صفحه ی اجتماعی در فضای مجازی است و به عنوان یک شهروند خبرنگار سعی دارد موضوعات داغ خبری را تحت پوشش قرار دهد.

شهاب الدین سعی دارد به او بفهماند که چنین فعالیت هایی در فضای مجازی به مثابه ی نشریات زرد است و بهتر است او در سایت خبری رسمی تری فعالیت رسمی کند. تا این که یک موضوع واحد توجه دایی و خواهر زاده را جلب می کند. شهاب الدین ادهم در مقام سردبیر سایت خبری بیدار نیوز خبری را مبتنی وجود برخیرانت خواری ها در عرصه ی فوتبال و ارتباطات مشکوک با این باند با نماینده ی مجلس منتشر می سازد. او به خاطر انتشار این مطلب بارها دستگیر و یا به دادگاه فراخوانده می شود؛ تا جایی که مدیر مسئول سایت خبری بیدار نیوز سعی می کند او را از پیگیری این خبر منصرف سازد زیرا عوامل این باند بزرگ اختلاسگر از حمیان مالی سایت خبری آنها نیز هستند.

عوامل این باند بزرگ اختلاس مالی سعی دارند تا با کشاندن شهاب الدین به قرار ملاقات هایی در فضاهای غیر متعارف مثل رستوران و کافی شاپ و انتشار عکس های هایی از او در فضای مجازی، با آبروی این جانباز جنگی بازی کنند.اما شهاب الدین ادهم پا پس نمی کشد و به رسالت خبرنگاری خود قاطعانه ادامه می دهد.

به لحاظ داستانی و قصه پردازی روایت درام «بی نشان» بسیار قوی ظاهر شده است. اولا موضوع بسیار به روز و قابل لمس است.استفاده از فضای مجازی جهت مخابره ی اخبار چه به صورت رسمی و چه به صورت شهروند-خبرنگار سوژه ای داغ و امروزی به شمار می رود.بسیاری از خبرنگاری خبرگزاری ها و پایگاه های متعدد خبری اذعان دارند که در اکثر موارد شهروند-خبرنگاران غیر رسمی در فضای مجازی سرعتشان در انتشار اخباربیشتر از خبرگزاری ها و پایگاه های رسمی خبری است. از سویی دیگر این امر باعث شده که اخبار با ضریب وثوق کمتری نسبت منابع رسمی خبری منتشر شود؛ و این نکته ای است که به خوبی در این سریال به آن اشاره شده است.

نکته ی دیگر شخصیت پردازی در داستان است. شخصیت شهاب الدین ادهم در این سریال تلویزیونی دارای محوریت است. از یک سو تقابل او با خواهرزاده اش متین و از سویی دیگر رویارویی او با غفوری مدیر مسئول سایت خبری، عضویت او در یک بنگاه خیریه و مسئولیت های خانوادگیش درمقام یک پدر برای عروسی تنها دخترش، همه و همه باعث شده اند تا از شهاب الدین شخصیتی اصلی و محوری در «بی نشان» بسازد.

در کنار همه ی نقاط قوت، نکات حائز نقدی نیز در سریال مشهود است. نخست سبک زندگی شهاب الدین ادهم است، که به گفته ی خودش سی سال سابقه ی خبرنگاری و روزنامه نگاری دارد، در خانه ای بسیار کهنه و قدیمی در کنار پدرش زندگی می کند. آیا به رساتی اگر شهاب الدین ادهم و خانواده اش در یک آپارتمان مدرن تر و امروزی تر زندگی میکردند، به متانت، وقار، تدین و سایر خصائص مثبت انسانی او لطمه ای وارد می شد؟ آیا صرفا این که شخصیت مثبت داستان در خانه ای زندگی کند که باغچه و حوض آب داشته باشد یعنی او انسانی از هر نظر موجه است؟

در طول سریال دیده می شود که خانواده ی ادهم بسیار مذهبی هستند. ریحانه دختر شهاب ادهم دختری مومن و معتقد است. در شب نخست خواستگاری( که با عدم حضور شهاب ادهم به دلیل بازداشت نیمه کاره رها شد) ریحانه برای این که خبر بازداشت پدرش را به مسعود (خواستگارش) اعلام کند، شخصا به کوچه می رود، بدون کوچک ترین مقدمه ای در ماشین مسعود را باز می کند و بدون حتی سلام و احوالپرسی به او می گوید که پدر او بنا به دلایلی بازداشت شده و عملا جلسه ی خواستگاری منتفی است. آیا دختری مومن و معتقد در حضور برادرش چنین رفتاری دارد که بی مقدمه در خودروی پسری نامحرم را بگشاید و بی سلام و احوال پرسی به او خبر دهد که مجلس خواستگاری به هم خورده است؟

تعارض و تضاد طبقاتی بین خانواده ی ادهم و داماد آنها نیز بسیار مشهود است. این نکته ای است که مخالفین ادهم نیز با انتشار تصاویری سعی کرده اند به رخ او بکشند و به قولی با انتشار تصویر خودروی داماد او برایش حاشیه سازی کنند.

به صورت کلی، برخی از رفتارها و حرکات شخصیت ها در انتخاب محل زندگی و معاشرت با سایر شخصیت های داستان دچار غلو و اغراق بیش از حد متعارف جامعه است.

انتخاب عنوان «بی نشان» برای استفاده از فضای مجازی بسیار هوشمندانه بوده و نمادی ازاتفاقاتی است که در حوزه ی اینترنت رخ می دهد و بعضا بی سر و صدا مختومه می شوند و بی نام نشان می مانند.

پردازش چنین موضوعاتی در قالب فیلم و سریال که مخاطبی عام دارند باعث می شوند تا در عصر کنونی چند و چون استفاده از فضای مجازی مورد واکاوی و بررسی قرار گیرد و صرفا یک سریال جهت وقت گذرانی و پر کردن ساعات برنامه های تلویزیون نیست. تولید و پخش چنین سریال هایی در دراز مدت باعث رشد سواد رسانه و اهتمام جامعه جهت توجه به فضای سایبری خواهد شد؛ فضایی که از یک سو باعث اطلاع رسانی و آگاهی عمومی است و از سویی دیگر می تواند زمینه ساز انحطاطات اجتماعی نیز باشد. لذا هدف قرار دادن چنین سوژه هایی جهت تولید فیلم و سریال بسیار می تواند به روز و دارای مخاطبی حد اکثری باشد.

انتهای پیام/۱۱۱