بهاریه‌هایی از فرهاد عابدینی

گروه فرهنگی سورپرس: بهار، موسم دگرگونی طبیعت است و تجلی زندگی دوباره، نویدبخش شکفتگی جان و جهان است و جلوه باشکوه نو شدن، و شعر آیینه‌ای است رو به بهار و همه زیبایی‌های بی‌همتای آن.

در ادامه دو بهاریه از سروده‌های فرهاد عابدینی؛ شاعر و منتقد ادبی پیشکسوت را با هم می‌خوانیم.

گیسوانی با بوی بهار

باد

پشت پنجره

گیسوانت را

ورق می زند

و این کتاب ناتمام را

می گشاید

با تماس انگشتانم

سطر به سطر این کتاب را

از بر دارم

و رمز و راز زیبایی‌اش را

در هجای سر انگشتانم

حس کرده ام

من این کتاب را

فصل به فصل

ورق به ورق

سطر به سطر

خوانده ام

گیسوانت

بوی بهار می دهد.

گیسوان سبز بهار

بهار در گذر بادها

پریشان بود

و گیسوان بلندش

به دست باد

و با رقص باد

می لرزید

هجوم برف بلورین

سپید و تلخ

و با برودت دیرینی

از هزاره ی پیش

به گیسوان بهار

و در کشاکش این یورش

به ناهنگام

بهار در گذر باد ها

پریشان بود.

انتهای پیام/۳۳۳