اختلال اوتیسم در فرزندان و مشکلات خانه‌نشینی

۱. پایین بودن آستانه‌ی تحمل
شیوع کرونا و خانه‌نشینی شوک بزرگی برای سبک زندگی همه‌ی افراد جامعه بود. ما به عنوان افراد عادی برای ذهن خود تنوع به وجود می‌آوریم تا کمتر متوجه تغییر سبک زندگی و عادت‌ها شویم. بهتر است به صراحت بگوییم هیچ یک از تکنیک‌هایی که برای افراد عادی کارساز است به درد بچه‌های اوتیسم نمی‌خورد. با برهم خوردن سبک زندگی و کارهای روتین، بچه‌های اوتیسم دچار استرس و نگرانی بسیار می‌شوند. آستانه‌ی تحمل‌شان به شدت پایین می‌آید سپس پرخاشگر می‌شوند. اگر فرد در سن نوجوانی باشد اختلالات هورمونی هم به آن اضافه می‌شود و ممکن است پرخاشگری‌ها به برخورد فیزیکی با اعضای خانواده و خودزنی نیز برسد. خانواده‌ها باید خیلی به این موضوع حساس باشند و راه‌کارهایی را به او معرفی کنند که برایش جذاب باشد و موجب حواس‌پرتی شود.

۲. آموزش و درمان برای بچه‌های اوتیسم
با تعطیل شدن مراکز عمومی، مراکز توان‌بخشی نیز تعطیل شدند. در دوره‌های درمان و یادگیری حتی چند روز هم بر بچه‌های اوتیسم اثر می‌گذارد چه برسد به چند ماه. اغلب‌ خانواده‌ها باید خودشان مسئولیت آموزش را به عهده بگیرند و فرزندشان را آموزش دهند؛اما بسیاری از دوره‌ها را پزشک معالج انجام می‌دهد و از حیطه‌ی دانش خانواده‌ها خارج است. مادری درباره‌ فرزند اوتیسم خود نوشته بود که فرزندش دچار وسواس فکری است و طی چندین دوره تخصصی بالاخره توانسته بود پیشرفت‌های خوبی داشته باشد؛ اما در این دوره شیوع کروناویروس باید برای خودمراقبتی، مدام به او بگوییم اگر به جایی دست می‌زند دست‌ها را بشوید. با این کار تمام آن دوره‌های درمان از ذهن کودک اوتیسم شسته شد. برخی از کودکان اوتیسم توانایی تعمیم ندارند و باید تک به تک به آنها بگویی که؛ دست به دکمه آسانسور نزن، دست به نرده‌ نزن، دست به در نزن و غیره. چنانچه موردی را از قلم انداخته باشید، کودک اوتیسمی توانایی اسنتباط ندارد و نمی‌داند نباید دست به دیوار، زنگ یا وسایل دیگر هم نزند و همین موضوع، خودمراقبتی در افراد اوتیسم را سخت می‌کند.

۳. مشکلات پدر و مادر
با این همه مواردی که ذکر شد اگر پدر و مادر شاغل هم باشند مشکلات چندین برابر می‌شود. با تعطیلی مهدکودک‌ها و مراکز دیگر، مادران و پدران مجبود هستند کودکان خود را در این شرایط خطرناک با خود به محل کار ببرند. کودکان همیشه در محل کار مشکلاتی را درست می‌کنند که اگر کودک دارای اوتیسم و مشکلات خودمراقبتی نیز باشند، این مشکلات را چندین برابر می‌کند. کودکان اوتیسم اغلب برای تخلیه‌ی انرژی خود ممکن است زیاد سر و صدا کنند یا بدوند، در این موضوع شاید همسایه‌ها اعتراض کنند و به پدر و مادر فشار زیادی بیاورند. اگر شما همسایه این افراد هستید سعی کنید شرایط را درک کنید و خودتان را جای آنها بگذارید. پدر و مادران این فرزندان هر کاری از دست‌شان بربیاید، انجام می‌دهند و از شما تنها درک این شرایط را می‌خواهند. هیچ کسی دوست ندارد با لحن یا کلمات بدی با او صحبت شود. پس مراقب باشیم نمک بر زخم‌هایشان نزنیم. از ارتباط چشمی و بلند صحبت کردن با بچه‌هایی که اختلال اوتیسم دارند بپرهیزید و باور کنید آنها کنترلی بر رفتارهایشان ندارند.