آن‌ها که در این غم ملی حس مشارکت ندارند

این رویداد از جهات گوناگونی تلخی مضاعف داشت:

از یک سو انسان‌های شریفی از میان ما رفتند که دغدغه خدمت داشتند و در مسیر انجام ماموریت کاری و مدیریتی جان عزیزشان را از دست دادند، از سوی دیگر ساختار مدیریتی کشور با یک معضل و خلا مواجه شد که جبران آن پرهزینه و پیچیده است.

از جهتی دیگر نحوه وقوع حادثه رقت‌بار و حزن آور است و مدت طولانی کشف پیکرهای آن عزیزان که در جایگاه مقامات ارشد کشور بودند، آزاردهنده است. همه این‌ها تاثر عاطفی دوست‌داران ایشان و عموم ایرانیان عطوف را مضاعف ساخته و تلخی ماجرا را تشدید می‌کند ولی واکنش‌های بعدی هم به این تاثر اضافه می‌کند.

از یک سو میلیون‌ها تن از هموطنان با علایق و سلایق مختلف متاثر و اندوهگین‌اند و از سوی دیگر برخی هم هستند که در این غم ملی کمتر مشارکت می‌کنند یا احیانا موضعی متفاوت اتخاذ می‌کنند.

به گمان صاحب این قلم، تلخی این بخش آخر، حتی اگر جلوه‌ای محدود هم داشته باشد، بسیار سنگین است. ما یک ملتیم و در یک کشتی نشسته‌ایم و سرنوشت مشترکی داریم. هویت ملی مشترک در چنین وقایعی است که اهمیت و اثر و آثار خود را نشان می‌دهد.

بنابراین چنان‌چه در چنین وقایعی، همدلی و همراهی ملی بروز پیدا نکند، تامل و تدبیر و آسیب شناسی لازم دارد تا منشا مشکل یا بیماری، شناسایی و با تامل لازم و شایسته راه حل و درمان آن شناخته و معرفی شود تا با تدبیر و تامل دقیق، راهبردها و راه‌حل‌های مناسب و لازم برای تقویت هویت مشترک و همبستگی اجتماعی فزاینده به کار گرفته و در شرایط مناسب عملیاتی شود.

*دانشیار گروه جامعه‌شناسی دانشگاه تهران